Big Eyes (2014)

Big Eyes (2014)  : Tim Burton ♥♥♥

(mini Review) ผู้กำกับ Tim Burton กับผลงานที่น่าจะเป็นส่วนตัวสุดๆของเขา เกี่ยวกับงานศิลปะ ชื่อเสียง และการประสบความสำเร็จ นำแสดงโดย Amy Adams รับบทเป็น Margaret Keane จิตรกรผู้วาดภาพ Big Eyes และ Christoph Waltz เป็น Walter Keane สามีที่ขโมยเครดิตผลงานของภรรยาไปขาย

Big Eyes ฉาบหน้าไปด้วยความสวยงามของ San Francisco และเสื้อผ้าหน้าผมของคนยุค 50s ถนน หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 จบลง ผู้คนจำต้องมองหาสิ่งที่ทำให้พวกเขาลืมภาพเหตุการณ์จากการฆ่าฟันกัน งานศิลปะในยุคนี้จึงมักมีความสวยงามฉาบหน้า แฝงไว้ด้วยความหมายสะท้อนสิ่งที่อยู่ในจิตใจออกมา, ภาพ Big Eyes จัดเป็นภาพ expressivist ที่ Margaret สังเกตได้จากสีหน้า ความรู้สึก ดวงตาสะท้อนสิ่งที่อยู่ข้างในจิตใจ(ของเธอ)ออกมา เวลาวาดเด็กๆ เธอรู้สึกว่าดวงตาของพวกเขาจะใหญ่เป็นพิเศษ, ผู้หญิงในยุคนั้นหลงใหลกับภาพลักษณ์ภายนอก จนไม่มองลึกลงไปข้างในจิตใจของคนเลย ฟังดูเป็นเรื่องตลกที่ Margaret วาดภาพ Big Eyes สะท้อนความรู้สึกในจิตใจ แต่กลับมองไม่เห็นความจริงที่ซ่อนอยู่ข้างใน โดยเฉพาะ Walter (และสามีคนแรก) ถ้าเธอมองเห็น คงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ตั้งแต่แรก

งานศิลปะ ชื่อเสียง และการประสบความสำเร็จ นี่เหมือนว่า Tim Burton ทำหนังเรื่องนี้เพื่อบอกกล่าวเรื่องราวของตนเอง เขาสร้างภาพยนตร์ (งานศิลปะ) จนประสบความสำเร็จมีชื่อเสียง แต่ชีวิตของเขาอาจจะเหมือนกับ
1) Walter Keane ที่ยังต้องคอยโกหกอะไรบางอย่าง
2) หรืออาจเป็น Margaret Keane ที่ยังถูกกดหัว ไม่มีสิทธิ์ออกเสียงอะไรบางอย่างออกมาได้
ผมไม่รู้สิ่งที่ Burton อยากประกาศออกในหนังเรื่องนี้คืออะไร (น่าจะเป็น Margaret Keane) มันเหมือนมีอะไรสักอย่างคาใจเขา โดยเฉพาะการ ‘โกหก’ คงมีบางสิ่งที่สังคมยังไม่รู้และส่งผลกระทบถึงจิตใจของเขามาจนถึงปัจจุบัน

การแสดงของ Amy Adams ถือว่ายอดเยี่ยมมากๆ (ได้ Golden Globe สาขา Best Actress: Comedy or Musical) แต่นี่ไม่ใช่ที่สุดของ Adams แน่นอน, ส่วน Christoph Waltz ก็ถือว่าสุดยอดเหมือนเคย เขาสร้างตัวละครที่จากดูปกติกลายเป็นบ้าคลั่งไร้สติ แต่มันจะมากไปหน่อยหรือเปล่า โดยเฉพาะฉากในศาลนี่ผมรู้สึกพี่แกล้นไปมากๆ, ถ่ายภาพโดย Bruno Delbonnel (Harry Potter 6, Inside Llewyn Davis) แบบว่าสวยเว่อเหมือนโลกแฟนตาซี แถมแสงสว่างมันสะท้อนกับสีผมของ Adams ได้สวยงามมากๆ, เพลงประกอบโดยขาประจำ Danny Elfman ที่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของยุคสมัย 50s-60s, โดยรวมหนังถือว่ามีส่วนประกอบหลายๆอย่างที่ถือว่าเจ๋ง คุณภาพจัดเต็ม แต่มีดันมาตกม้าตายตอนจบ

ฉากในศาลช่วงท้าย ผมถือเป็นความบัดซบของหนังเลย การแสดงของ Waltz ก็เรื่องหนึ่ง อาจเป็นเพราะบทที่ส่งมา หรือเหตุการณ์เกิดขึ้นแบบนั้นจริงๆจึงไม่สามารถแก้ไขได้ มันทำหนังเสียจังหวะและไขว้เขวไป เรารู้ว่า Walter Keane ย่อมต้องแพ้แน่นอน แต่หนังกลับถ่วงเวลาจนน่ารำคาญ การกระทำของเขาถือว่าผิดปกติ แล้วศาลยังปล่อยให้เขาทำตัวแบบนั้นอีก ถึงผมจะไม่ได้คาดหวังให้ฉากในศาลจริงจังแบบ To Kill the Mockingbird แต่ไม่ใช่เหลวไหลไร้สาระกลายเป็น Comedy Satire ไปเสียแบบนั้น

ประเด็น Feminist ของหนังเรื่องนี้ถือว่าเด่นมากๆ โดยเฉพาะฉากที่ Margaret เข้าโบสถ์ไปสารภาพบาป แล้วบาทหลวงแนะนำให้ทำตามสามี ฉากนี้ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่แฝงไว้ว่า คนชั้นสูง (มองผู้นำศาสนาได้เทียบเท่ากับผู้นำประเทศ ผู้นำสังคม) ยังคงมองผู้ชายเหนือกว่าผู้หญิงในหลายๆด้วน, ผมดีใจกับการ breakthrough ของ Margaret มากๆ ทำไมกว่าเธอจะสามารถเอาชนะตัวเอง หนีจากผู้ชายที่กระทำผิด (Corupt) กับเธอได้ ถึงใช้เวลามากขนาดนี้ นี่แสดงถึงค่านิยมและทัศนคติของคน มันไม่ง่ายที่จะคนเราจะเอาชนะตัวเอง ด้วยการทำสิ่งแปลกใหม่ ไม่เคยคิดหรือเข้าใจได้มาก่อน, ความทุกข์ทรมานของเธอ มันไม่ใช่แค่เฉพาะกับเธอ แต่รวมถึงลูกสาวที่โตวันโตขึ้น นั่นเป็นสิ่งทำให้เด็กๆจำฝังใจในความคิดผิดๆ เชื่อแบบผิดๆ จนกว่าที่จะสามารถเปิดอกคุยกันได้ เมื่อนั้นเธอก็ยังจะมีปมที่ แม้แต่ตัวเองก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

กับคนดูหนังสมัยใหม่ ผมเชื่อว่าหนังเรื่องนี้คงทำให้คุณสนุกเพลิดเพลินไปได้เรื่อยๆ ดูจบแล้วอาจได้ข้อคิดบ้างไม่มากก็น้อย แต่กับเซียนหนัง Big Eyes ไม่น่าจะตอบสนองความพอใจของคุณได้แน่ ใครเป็นแฟน Tim Burton คงคิดว่านี่เป็นหนังเหมือนทำคั่นเวลา แต่ผมคิดว่าเขาทำเรื่องนี้แบบซีเรียสมากๆเลยนะครับ (ซีเรียสกว่าหนังเรื่องอื่นๆอีก) น่าเสียดายที่มันน่าจะออกมาดีกว่านี้ จัดเรต PG ฉากความรุนแรงของ Walter ผู้ปกครองให้คำแนะนำได้

TAGLINE | “เหมือน Tim Burton ตั้งใจวาด Big Eyes เกินไปติด ภาพเลยใหญ่เกินไปเสียหน่อย”
QUALITY | THUMB UP
MY SCORE | LIKE