ณ.คอน ลับแล | แห่งการรีวิว-วิเคราะห์-วิจารณ์
beautiful song, nice melody, great lyrics
The Man Who Knew Too Much (1956) : Alfred Hitchcock ♥♥♥♥
Doris Day ตอนแรกไม่อยากจะขับร้องบทเพลง Que Sera, Sera อวดรู้มากว่าเพลงเด็กๆ เดี๋ยวใครๆคงหลงลืมเลือน แต่กลับกลายเป็นเพลงสัญลักษณ์ประจำตัว คว้า Oscar: Best Original Song และไต่ถึงอันดับ 2 ชาร์ท Billboard Hot 100 โด่งดังได้รับการจดจำมากกว่าภาพยนตร์เรื่องนี้อีกมั้งนะ!
Read more
The Way We Were (1973) : Sydney Pollack ♥♥♥
คงมีเพียง Robert Redford เท่านั้นกระมัง สามารถเป็นคู่รักขั้วตรงกันข้ามของ Barbra Streisand ในภาพยนตร์ที่ตั้งใจจะสะท้อนความเห็นต่างทางการเมือง แต่กลับแปรสภาพเหลือเพียงโรแมนติกหวานซึ้ง ตราตรึงวัยรุ่นหนุ่มสาวยุคสมัยนั้นมากยิ่งทีเดียว, เข้าชิง Oscar 6 สาขา คว้ามา 2 รางวัล
Read more
Yentl (1983) : Barbra Streisand ♥♥♡
ถึง Steven Spielberg จะยกย่องหนังเรื่องนี้ว่า ‘การกำกับภาพยนตร์เรื่องแรกดีที่สุดตั้งแต่ Citizen Kane (1941)’ ทั้งยังทำให้ Barbra Streisand กลายเป็นผู้หญิงคนแรกคว้ารางวัล Golden Globe: Best Director กระนั้นความพิลึกพิลั่นของเรื่องราว ก้าวล้ำเส้นเหมาะสมไปสู่ความไม่รู้จักสิ้นสุด ทำให้อุดมการณ์ เป้าหมาย ทุกสิ่งอย่าง พังทลายป่นปี้ย่อยยับเยินลงในพริบตา
Read more
A Star Is Born (1976) : Frank Pierson ♥♥♡
ถึงบทเพลงขับร้องโดย Barbra Streisand จะมีความไพเราะอลังการสักเพียงไหน แต่เธอไม่สามารถโน้มน้าวให้เชื่อในตัวละคร หญิงสาวผู้กำลังไต่เต้าคว้าดาวดารา หรือสัมพันธ์พิศวาสกับ Kris Kristofferson ไปตกหลุมรักกันตอนไหน?
Read more
Funny Girl (1968) : William Wyler ♥♥♥♡
แทบทุกสิ่งในหนังเพลงเรื่องนี้ เว่อวังอลังวิจิตรเกินไปอย่างน่าหงุดหงิด เว้นเสียแต่ความ ‘Born to Be’ ของ Barbra Streisand ช่างมีความโศภิต จริตจัดจ้าน จนมิอาจละลานสายตาไปได้แม้วินาทีเดียว
Read more
ช่างมันฉันไม่แคร์ (พ.ศ. ๒๕๒๙) : หม่อมหลวงพันธุ์เทวนพ เทวกุล ♥♥♥♡
ช่างมันฉันไม่แคร์ เป็นคำตัดพ้อรำพันของ สินจัย หงษ์ไทย (เปล่งพานิช) และ หม่อมหลวงพันธุ์เทวนพ เทวกุล ต่อชายคนรักที่นิสัยเปลี่ยนแปลง และสภาพสังคมไทยหลังเหตุการณ์ ๖ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๑๙ แค่เพียงกว่าสิบปี อะไรๆกลับมีแต่เลวร้ายเสื่อมทรามลง ทอดถอนลมหายใจ ปลงอย่างอ่อนแรง หวนกลับคืนสู่ธรรมชาติท้องทุ่งนา ไขว่คว้าหาความสงบสุขทางใจเสียยังดีกว่า
Read more
จุฬาตรีคูณ (พ.ศ. ๒๕๑๐) : ดอกดิน กัญญามาลย์ ♥♥♥♥
แม้คุณภาพฟีล์ม 16mm ที่คงเหลือถึงปัจจุบันจะไม่ค่อยสวยงามนัก แต่โศกนาฎกรรมความรักระหว่าง อริยวรรต (มิตร ชัยบัญชา) กับ ดารารายพิลาส (เพชรา เชาวราษฎร์) ดัดแปลงจากนวนิยายของ พนมเทียน ช่างงดงามตราตรึงยิ่งนัก และบทเพลงจุฬาตรีคูณ ขับร้องโดย มัณฑนา โมรากุล (วงสุนทราภรณ์) เพราะพริ้งเหนือกาลเวลา, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”
Read more
บันทึกรักของพิมพ์ฉวี (พ.ศ. ๒๕๐๕) : ศิริ ศิริจินดา ♥♥♥♡
ผลงานการแสดงเรื่องแรกของ เพชรา เชาวราษฎร์ ประกบว่าที่คู่ขวัญตลอดกาล มิตร ชัยบัญชา ต่อให้ชายคนรักจะเลวชั่วต่ำทรามสักเพียงใด แต่ไม่มีอะไรในโลกนี้ จะยกโทษให้อภัยกันไม่ได้, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”
Read more
เพชรตัดเพชร (พ.ศ. ๒๕๐๙) : วิจิตร คุณาวุฒิ, พร้อมสิน สีบุญเรือง, ประกอบ แก้วประเสริฐ ♥♥♥♡
โปรดักชั่นระดับ Hollywood โกอินเตอร์ไกลถึงฮ่องกง แต่คงคุณภาพแบบไทยๆ มิตร ชัยบัญชา เฉือนคมตัดกับ ลือชัย นฤนาท ทำเอาหนัง James Bond ยังต้องชิดซ้าย แค่เพียงฉายเดือนกว่าๆรายรับเกิน ๓ ล้านบาท ขึ้นแท่นทำเงินสูงสุดตลอดกาลขณะนั้นโดยทันที
Read more
ข้างหลังภาพ (พ.ศ. ๒๕๔๔) : เชิด ทรงศรี ♥♡
ผลงานเรื่องสุดท้ายของ เชิด ทรงศรี ทำการตีความ ข้างหลังภาพ ของศรีบูรพา ในมุมมองร่วมสมัยใหม่ แต่กลับประดิษฐ์ประดอยจนกระด้างกระเดื่อง เทียบคุณค่าไม่ได้เลยกับฉบับของ เปี๊ยก โปสเตอร์ นอกเสียจากบทเพลงกีรติ ขับร้องโดย สุนิตา ลีติกุล
Read more