แห่งการรีวิว-วิเคราะห์-วิจารณ์
L’Argent (1983) : Robert Bresson ♥♥♥♥
L’Argent แปลว่า Money, เมื่อเงินปลอมอยู่ในมือคนชั่วก็หาทางส่งต่ออย่างแนบเนียน แต่พอตกอยู่ในมือผู้บริสุทธิ์นำไปใช้ กลับถูกจับ ตกงาน ติดคุก ภรรยาบอกเลิก ลูกสาวเสียชีวิต เก็บสะสมความเกรี้ยวกราดโกรธ พ้นโทษออกมาทำการ … เสร็จแล้วยินยอมมอบตัวสารภาพผิดกับตำรวจ, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”
A Man Escaped (1956) : Robert Bresson ♥♥♥♥
ด้วย ‘สไตล์ Bresson’ นำเสนอวิธีการหลบหนีออกจากค่ายกักกันนาซี (ที่ไม่ใช่ขุดอุโมงค์) ได้อย่างประณีต ละมุ่นไม สมบูรณ์แบบ, คว้ารางวัล Best Director จากเทศกาลหนังเมือง Cannes
Nobody Knows (2004) : Hirokazu Kore-eda ♥♥♥♥
ตามติดชีวิตเด็กๆ 4 คน ที่ถูกแม่ทอดทิ้งไว้ในอพาร์ทเมนต์เล็กๆ เติบโตขึ้นในช่วงเวลา 1 ปี ผ่านร้อนหนาวฝนหิมะเปียกปอน โดยไม่มีใครล่วงรับรู้มาก่อน และพวกเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี, “ค้องดูให้ได้ก่อนตาย”
Like Father, like Son (2013) : Hirokazu Kore-eda ♥♥♥♥
โรงพยาบาลสลับเด็กตอนคลอด พ่อแม่เลี้ยงดูจนลูกอายุครบ 6 ขวบ ถึงค่อยได้รับรู้ความจริง แล้วนี่จะทำยังไงต่อไป มีหนทางออกดีที่สุดสำหรับเหตุการณ์แบบนี้หรือเปล่า?, คว้ารางวัล Jury Prize จากเทศกาลหนังเมือง Cannes “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”
Secret Sunshine (2007) : Lee Chang-dong ♥♥♥♡
สูญเสียทางกายยังพอมีหนทางให้มนุษย์เริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ แต่เมื่อใดหมดสิ้นความเชื่อศรัทธาทางใจ อาจทำให้กลายเป็นคนบ้าคลั่งเสียสติแตก, Miryang (แปลว่า Secret Sunshine) คือเมืองเล็กๆห่างไม่ไกลจากกรุง Busan สถานที่ซึ่งแสงสว่าง-ความมืด ท้องฟ้า-ผืนดิน สิ่งมองเห็น-ไม่เห็น สะท้อนเติมเต็มกันและกันอย่างสมบูรณ์, นำแสดงโดย Jeon Do-yeon คว้ารางวัล Best Actress จากเทศกาลหนังเมือง Cannes
sex, lies, and videotape (1989) : Steven Soderbergh ♥♥♥♥♡
ความล้มเหลวในชีวิตคู่ของผู้กำกับ Steven Soderbergh ได้ถูกถ่ายทอดลงมาในภาพยนตร์เรื่องนี้ ทั้งสี่ตัวละครหลักต่างสะท้อนสถานะของตัวเขาเองในช่วงเวลาต่างๆ และตอนจบทำให้ค้นพบสิ่งสำคัญสุดในชีวิตคู่ไม่ใช่แค่ Sex แต่คือความสัมพันธ์ของคนสองคน, คว้ารางวัล Palme d’Or จากเทศกาลหนังเมือง Cannes
Do the Right Thing (1989) : Spike Lee ♥♥♥♥
สิ่งที่ตัวละครของ Spike Lee (เล่นเองกำกับเอง) แสดงออกในช่วงท้าย มีความเหมาะสมควรถูกต้องหรือไม่? นี่กลายเป็นคำถามสุดคลาสสิกของหนังที่คงไม่มีใครตอบได้ กระนั้นผู้กำกับให้ข้อสังเกตว่า นักข่าวที่เคยสัมภาษณ์คำถามนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นคนผิวขาวไม่เคยมีชาวผิวสี นี่มันสื่อได้ถึงอะไรกันแน่, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”