แห่งการรีวิว-วิเคราะห์-วิจารณ์
The Trial of Joan of Arc (1962) : Robert Bresson ♥♥
คงเป็นไปไม่ได้ ถ้าจะไม่เปรียบเทียบเรื่องนี้กับหนังเงียบในตำนาน The Passion of Joan of Arc (1928) ของผู้กำกับ Carl Theodor Dreyer เพราะคือฉบับพูดน้ำไหลไฟดับ ระหว่างการพิพากษา Jeanne d’Arc จนกระทั่งตัดสินโทษเผาทั้งเป็น แต่ด้วยไดเรคชั่น ‘สไตล์ Bresson’ อาจทำให้หลายๆคนผิดหวัง
Nobody Knows (2004) : Hirokazu Kore-eda ♥♥♥♥
ตามติดชีวิตเด็กๆ 4 คน ที่ถูกแม่ทอดทิ้งไว้ในอพาร์ทเมนต์เล็กๆ เติบโตขึ้นในช่วงเวลา 1 ปี ผ่านร้อนหนาวฝนหิมะเปียกปอน โดยไม่มีใครล่วงรับรู้มาก่อน และพวกเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี, “ค้องดูให้ได้ก่อนตาย”
เศรษฐีอนาถา (พ.ศ ๒๔๙๙) : วสันต์ สุนทรปักษิณ ♥♡
นี่นะหรือภาพยนตร์ยอดเยี่ยม จากการประกวดรางวัลตุ๊กตาทองครั้งที่ ๑ แห่งประเทศไทย, มหาเศรษฐีหนุ่มต้องการท้าทายชายแก่ขี้เมา มอบเงิน ๑๐ ล้านบาทใช้ให้หมดภายใน ๑ ปี แล้วดูสิว่าชีวิตจะพบเจอความสุขจริงหรือเปล่า พล็อตเรื่องฟังดูมีความน่าสนใจ แต่ตอนจบมันห่าอะไรก็ไม่รู้ อนาถาเกินคำบรรยาย
แม่นาคพระโขนง (พ.ศ. ๒๕๐๒) : รังสี ทัศนพยัคฆ์ ♥♥
ครั้งที่ ๕ ของการดัดแปลงสร้างตำนานแม่นาคแห่งพระโขนง โดยอัจฉริยะศิลปินแห่งชาติเสน่ห์ โกมารชุน ที่ได้ทำการผสมผสานเรื่องราวหลากหลายอารมณ์ โรแมนติกหวานน้ำตาลเลี่ยน ตลกโป๊กฮาขำขัน ฉากหลอนสะดุ้งขนลุกซู่ และตอนจบน่าสงสารเห็นใจอย่างสุดๆ นำแสดงโดยสุรสิทธิ์ สัตยวงษ์ ประกบนางเอกอกเขาพระวิหาร ปรียา รุ่งเรือง กลายเป็นตำนานมรดกชาติไทย ทำรายได้เกินกว่า ๑ ล้านบาท
กาลครั้งหนึ่งเมื่อเช้านี้ (พ.ศ. ๒๕๓๗) : บัณฑิต ฤทธิ์ถกล ♥♥♥♡
ส่วนหนึ่งของปัญหาสังคมเกิดจากสถาบันครอบครัว ความเห็นแก่ตัวของพ่อ-แม่ ที่ต่างสนแต่ความสุขพึงพอใจของตนเอง ถ้าพวกเขาครุ่นคิดถึงลูกๆตนเองบ้าง ให้ความสนใจดูแลรับผิดชอบ อดทนอดกลั้นต่อสุขทุกข์เพราะนั่นแหละคือชีวิต เรื่องราวกาลครั้งหนึ่งเมื่อเช้านี้คงไม่บังเกิด, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”
หลังคาแดง (พ.ศ. ๒๕๓๐) : ยุทธนา มุกดาสนิท ♥♥♡
ครึ่งหนึ่งคัทลอกจาก One Flew Over the Cuckoo’s Nest (1975) อีกครึ่งหนึ่งใส่ความสัปดนของ Screwball Comedy จากที่ควรเป็นภาพยนตร์แฝงสาระเกี่ยวกับหลังคาแดง โรงพยาบาลจิตเวชแห่งแรกของเมืองไทย กลับกลายเป็นขายความบันเทิงไร้สาระ ที่มีเพียงบทเพลงสบาย สบาย ของธงไชย แมคอินไตย์ และความน่ารักน่าหยิกแก้มของจินตหรา สุขพัฒน์
The Tale of the Princess Kaguya (2013) : Isao Takahata ♥♥♥♥♡
ผลงาน Swan Song ของผู้กำกับ Isao Takahata นำตำนานพื้นบ้านญี่ปุ่นเรื่องคนตัดไผ่ หรือเจ้าหญิง Kaguya ดัดแปลงเป็นภาพยนตร์อนิเมชั่นด้วยเทคนิคภาพสีน้ำ น่าจะสวยงามที่สุดในโลกแล้ว และเรื่องราวยังแฝงข้อคิดการใช้ชีวิต ความสุขใดๆบนโลกล้วนเกิดขึ้นจากใจเราเอง, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”