Tenebre (1982) : Dario Argento ♥♥♥♥
Tenebre ภาษาละติน แปลว่า Shadow, Darkness, เงา ความมืดมิด เป็นภาพยนตร์ที่การนำเสนอความตายในรูปแบบงานศิลปะชั้นสูง งดงามเสียจนมีครั้งหนึ่งที่ผู้กำกับ Quentin Tarantino ยกให้คือการตายฉากโปรดตลอดกาล
R-Rated
Deep Red (1975)
Deep Red (1975) : Dario Argento ♥♥♥♥
สังคมยุคสมัยก่อนที่ผู้ชายเป็นช้างเท้าหน้า บางครั้งปกครองอย่างกดขี่ข่มเหง กักเธอไว้ในกรงขัง ใช้ความรุนแรงจนฝ่ายหญิงสะสมความโกรธเกลียดชัง อัดแน่นคลุ้มคลั่งอยู่ภายใน เมื่อถึงวันทนไม่ได้ปะทุระเบิดออกมา ลามระบาดไม่ใช่แค่ครอบครัวรอบข้าง แต่ยังทุกผู้คนที่สามารถสัมผัสล่วงรู้ได้
Don’t Torture a Duckling (1972)
Don’t Torture a Duckling (1972) : Lucio Fulci ♥♥♥♥♡
การหยอกล้อ กลั่นแกล้งบุคคลผู้ไม่มีทางสู้ ครุ่นคิดว่าเขาคงไม่สามารถทำอะไรเราได้ แต่โดยไม่รู้ตัวสักวันหนึ่งอาจถูกหวนกลับมาล้างแค้น ไล่ล่าเข่นฆ่า หัวเราะทีหลังดังกว่า, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”
What Have You Done to Solange? (1972)
What Have You Done to Solange? (1972) : Massimo Dallamano ♥♥♡
ครูสอนพละ ทั้งๆแต่งงานมีภรรยาอยู่แล้ว กลับสร้างสัมพันธ์สวาทกับลูกศิษย์สาวอายุ 18 ปี ระหว่างกำลังพลอดรักบังเอิญอยู่ในบริเวณสถานที่เกิดเหตุการณ์ฆาตกรรม จะบอกกับตำรวจว่าไปทำอะไรอยู่แถวนั้นก็ใช่ที่ แล้วนี่ฉันจะทำอย่างไรต่อไปดี?
A Bay of Blood (1971)
A Bay of Blood (1971) : Mario Bava ♥♥♡
ร้อยเรียง 13 การฆาตกรรมที่คงทำให้คนส่วนใหญ่คลื่นไส้ปั่นป่วน หาสาระอะไรแทบไม่ได้ แต่กลับกลายเป็นรากฐานสำคัญของ Modern Slasher Film อาทิ Friday the 13th (1980), Scream (1996) ฯ และการถ่ายภาพ แพนนิ่ง เคลื่อนไหลได้อย่างคลุ้มคลั่งเสียสติแตก
The Bird with the Crystal Plumage (1970)
The Bird with the Crystal Plumage (1970) : Dario Argento ♥♥♥♥
ภาพยนตร์เรื่องแรกแจ้งเกิด Dario Argento กลายเป็นเสาหลักไมล์ต้นสำคัญของแนว Giallo ยืนโรงฉายในอิตาลีกว่าสามปีครึ่ง, เปรียบผู้หญิงดั่งนกขนผลึก พยายามดิ้นรนโบยบินโหยหาอิสรภาพ แต่ทุกครั้งเมื่อสะบัดขนสยายกางปีกออก กลับสร้างรอยบาดแผล และใครบางคนต้องพบเจอความสูญเสีย
Blood and Black Lace (1964)
Blood and Black Lace (1964) : Mario Bava ♥♥♥♥
ครั้งแรกของวงการภาพยนตร์กับการนับศพ (Body Count) เมื่อฆาตกรสวมใส่หน้ากาก เข่นฆ่าโมเดลลิ่งสาวใน Haute Couture (Fashion House) ผู้ร้ายต้องเป็นคนภายในแน่ๆ แต่ใครกันละ? สีสันของงานภาพมีความสวยสด จัดจ้าน [พอๆกับ Suspiria (1977)] และเพลงประกอบดนตรี Jazz โคตรเซ็กซี่
La Chute de la maison Usher (1928)
La Chute de la maison Usher (1928) : Jean Epstein ♥♥♥♥
ในบรรดาหนังเงียบแนว Horror ที่ยังคงทรงพลังตราตรึง สร้างความหลอกหลอน สั่นสะพรึง ‘Impressionist’ ประทับจิตใจผู้ชม มากยิ่งกว่า Nosferatu (1922) คงมีเพียง The Fall of the House of Usher (1928) ดัดแปลงจากเรื่องสั้นของ Edgar Allan Poe โดยมี Luis Buñuel เป็นผู้ช่วย Jean Epstein
Halloween (1978)
Halloween (1978) : John Carpenter ♥♥♥
ภาพยนตร์แนว Slasher Horror ที่ไม่ต้องใช้เหตุผลอะไรรองรับนัก แต่สามารถสร้างบรรยากาศหลอนๆ หวาดสะพรึง เพลงประกอบชวนให้สยึ๋มกึ๋ย รับชมในเทศกาล Halloween กระตุ้นต่อมความกลัวได้มาก
Ossessione (1943)
Ossessione (1943) : Luchino Visconti ♥♥♥♥
ความหมกมุ่น ลุ่มหลงใหล ‘Obsession’ คือต้นกำเนิดแห่งโศกนาฎกรรม, ดัดแปลงจากนวนิยายอาชญากรรมเลื่องชื่อ The Postman Always Rings Twice กลายเป็นภาพยนตร์ที่ถือเป็นรากฐานของ Neorealist และ Giallo แต่เพราะความสมจริงเกินไป เกือบเอาตัวไม่รอดจากการถูกแบน เผาทำลายล้างโดยรัฐบาล Fascist Italian