ผู้กำกับ Otto Preminger ต้องการสรรค์สร้างภาพยนตร์เกี่ยวกับพิษภัยยาเสพติด (Drug Addict) แต่มันกลับขัดต่อกฎระเบียบ ประเด็นต้องห้ามของ Motion Picture Production Code หรือที่รู้จักในชื่อ Hays Code เลยตัดสินใจช่างแม้ง ก็ไม่ต้องขออนุญาต ผลลัพท์ประสบความสำเร็จอย่างล้นหลาม, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”
ไม่มีทางที่ใครจะรับรู้ความรู้สึกนึกคิดของใคร ทำได้เพียงจับจ้องการแสดงออก สังเกตปฏิกิริยาภายนอก กายวิภาคของฆาตกร ขึ้นอยู่กับคณะลูกขุนจะตัดสินว่าชายคนนี้ตั้งใจกระทำความผิด หรือเพราะแรงกดดันมิอาจต่อต้านขัดขืน
Guess Who’s Coming to Dinner (1967) : Stanley Kramer ♥♥♥♡
ณ จุดล่มสลายของ Hays Code ตามด้วยศาลสูงอเมริกันสั่งยกเลิก Anti-Miscegenation Laws และหลายรัฐยินยอมให้มีการแต่งงานระหว่างคนผิวขาว-ผิวสี, Guess Who’s Coming to Dinner คือภาพยนตร์ที่คุณไม่จำเป็นต้องทายว่าใครจะมาร่วมทานอาหารมื้อเย็น แต่อาจคาดเดาไม่ถูกว่าสองคู่รัก Sidney Poitier กับ Katharine Houghton จะได้รับคำอนุญาตจากพ่อ-แม่ Spencer Tracy กับ Katharine Hepburn ให้แต่งงานกันหรือเปล่า
Exodus (1960) : Otto Preminger ♥♥♥
ด้วยความยาวระดับ Epic ถึง 208 นาที ขณะฉายรอบปฐมทัศน์ผ่านไป 3 ชั่วโมง มีชายคนหนึ่งลุกขึ้นจากที่นั่งตะโกนบอกผู้กำกับ “Otto Preminger, let my people go!” ประโยคนี้ได้กลายเป็นตำนานของหนังทันที, เมื่อปี 1947 สหประชาชาติลงมติแบ่งดินแดนปาเลสไตน์ให้กับชาวยิวกลายเป็นรัฐอิสราเอล แทนที่ทุกอย่างจะถึงจุดสิ้นสุด แต่เพราะดินแดนแห่งนั้นยังมีชาวอาหรับอาศัยอยู่ด้วย กลายเป็นชนวนเริ่มต้นสงครามแก่งแย่งชิงพื้นที่ต่อเนื่องยาวนานจนถึงปัจจุบัน
