PG-13, Rated PG-13, Parental Guidance age 13+, เรต 13+, แนะนำกับคนอายุ 13 ปีขึ้นไป ต่ำกว่านี้ควรมีผู้ปกครองให้คำแนะนำ
ขณะที่ Emma Thompson (ในบทคว้ารางวัล Oscar: Best Actress) สามารถให้อภัยชายคนรักจากความผิดพลาดทุกสิ่งอย่างในอดีต แต่ Anthony Hopkins กลับปฏิเสธยกโทษน้องสะใภ้ Helena Bonham Carter เพียงเพราะตั้งครรภ์โดยไม่รู้ใครเป็นพ่อของเด็ก, วรรณกรรมชิ้นเอกของ E. M. Forster สู่ภาพยนตร์มาสเตอร์พีซของ James Ivory
นิราศเรื่องสุดท้ายของปรมาจารย์ผู้กำกับ David Lean รำพรรณาถึงชีวิต-ความตาย การเดินทางสู่โลกใหม่ บางสิ่งอย่างตื่นขึ้นภายใน พิพากษาตัดสินอะไรคือสิ่งถูก-ผิด ดี-ชั่ว และผลกรรมติดตามมา
เรื่องวุ่นๆของความหิวกระหาย ต่อการมีชีวิตของคนหนุ่มสาวชาวไต้หวัน ช่วงทศวรรษ 90s ตั้งแต่เด็กเล็ก-ผู้ใหญ่-สูงวัย ล้วนเต็มไปด้วยความเก็บกด ‘sexual repression’ เฝ้ารอคอยวันระบายออกมา, อย่ารับชมภาพยนตร์เรื่องนี้ตอนท้องหิวเป็นอันขาดเชียวนะ!
บิดา-มารดาพยายามเรียกร้องขอให้บุตรชายหาคู่ครองแต่งงาน แต่เขาเป็นเกย์และมีคู่ขาคนรักอยู่แล้ว จึงครุ่นคิดแผนจัดงานแต่งหลอกๆกับหญิงสาวคนหนึ่ง ตั้งใจให้เป็นแค่ปาร์ตี้เล็กๆ กลับขยับขยายจนเรื่องราวบานปลายไปใหญ่, คว้ารางวัล Golden Bear จากเทศกาลหนังเมือง Berlin
มหกรรมการเข้าร่วมงานแต่งงานของ Hugh Grant เป็นทั้งเพื่อนเจ้าบ่าว ผู้มาร่วมงาน อดีตคนรัก(ของเจ้าสาว) และ… เต็มไปด้วยความหลากหลายทางอารมณ์ สนุกสนาน หวานขม เศร้าโศกเสียใจ ก่อนชักชวนให้ผู้ชมตั้งคำถาม งานเลี้ยงเหล่านี้มันมีความสำคัญอะไร?
ท่ามกลางแมกไม้นานาพันธุ์ เรื่องราวความรักสามเส้าระหว่างหลิวเต๋อหัว และทาเคชิ คาเนชิโร่ ใครจะได้ครอบครองดอกไม้งาม ‘นางล่มเมือง’ จางจื่ออี๋ ต่างฝ่ายต่างเหมือนถูกคมมีดบินทิ่มแทงกลางใจ ถ้ามิได้ใช้ชีวิตกับหญิงคนรัก ฆ่ากันให้ตายเสียยังดีกว่า!
หลังเสร็จจาก To Live (1994) ผู้กำกับจางอี้โหมวจงใจเลือกผลงานถัดไปเกี่ยวกับกลุ่มอาชญากร เจ้าพ่อมาเฟีย (ที่สามารถสื่อถึงชนชั้นผู้นำประเทศจีน) พอดิบพอดีใกล้จะเลิกราแฟนสาวกงลี่ นี่คือการร่วมงานครั้งสุดท้าย (ขณะนั้น) จึงแทรกใส่เรื่องราวของคนทรยศหักหลัง … เป็นหนังที่สวยแต่รูป จูบไม่หอมสักเท่าไหร่
สามีและหญิงชู้ จับพลัดจับพลูพบเจอ ภรรยาและชายชู้ โดยบุคคลผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ดังกล่าว คือบุตรสาวพิการของทั้งคู่ เพราะเธอสูญเสียความรักจากบิดา-มารดา เลยไม่ยินยอมให้พวกเขาแอบไปมีความสุขขณะที่ตนเองต้องทนทุกข์ทรมาน
โลกใบนี้อาจถึงการล่มสลาย ถ้าบุรุษไม่ได้อิสตรีเคียงข้างกาย! เพียงค่ำคืนเดียวที่ซ่องโสเภณีปิดให้บริการ กลับสร้างความสับสนอลม่าน ก่อเกิดเหตุทะเลาะวิวาท ทำให้ทั้งคนหนุ่ม-แก่ ชนชั้นสูง-ต่ำ ตกอยู่ในสภาพแห้งเหี่ยวเฉา หมดสิ้นหวังอาลัย
ร้อยเรียงเรื่องราวความรักที่ต่างคนต่างมีสองความสัมพันธ์ นำเสนอในลักษณะส่งต่อกันเหมือนไม้ผลัด ก่อนเวียนวนกลับสู่จุดเริ่มต้นกลายเป็นวัฏจักร คล้ายเครื่องเล่นม้าหมุน หรือการเต้นจังหวะ Waltz (ที่มักเริงระบำไปรอบห้อง)
ลมยิ่งพัดแรง จะสร้างความเสียหายให้กลายเป็นภัยพิบัติ เฉกเช่นเดียวกับมรสุมความรัก ยิ่งเร่งรีบ เร่าร้อน รุนแรง ก็อาจบังเกิดการสูญเสีย บานปลายสู่โศกนาฎกรรม, แต่การจะเข้าถึงภาพยนตร์เรื่องนี้นั้น นักวิจารณ์ Roger Ebert บอกว่าอาจสลับซับซ้อนยิ่งกว่าผลงานชิ้นเอกของผู้กำกับ Ingmar Bergman
เด็กชายวัย 9 ขวบ บังเอิญผลักมารดาตกบันไดเสียชีวิต เขากำลังต้องเรียนรู้ที่จะก้าวข้ามผ่านช่วงเวลาเลวร้ายนั้น นำเสนอด้วยเทคนิค Stop-Motion Animation ช่างมีความมหัศจรรย์ ต้องมนต์ขลัง
เด็กอายุสิบขวบ อยู่ในช่วงวัยแห่งการค้นหาอัตลักษณ์ทางเพศ ‘sexual identity’ แม้กายวิภาคจะคือหญิง แต่รูปลักษณะภายนอก ความแข็งแกร่งของร่างกาย จิตใจอยากได้รับการยินยอมรับจากเพื่อนชาย สรุปแล้วฉันเพศอะไรกันแน่? จะมีสิทธิ์เลือกได้หรือเปล่า?
ปะติดปะต่อช่วงเวลาแห่งการเติบโตของเด็กชาย พร้อมความเปลี่ยนแปลงในครอบครัว และสรรพสิ่งรอบข้าง ที่อาจไม่มีอะไรสมประสงค์ดั่งใจหวัง ถึงอย่างนั้นถ้าเราสามารถ ‘seize the moment’ ด้วยการเป็นตัวของตนเอง แค่นั้นก็มากเพียงพอแล้วกระมัง, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”
จากการถ่ายทำ Live-Action นำมาวาดภาพ Animation ที่อาจดูปวดเศียรเวียนเกล้า แต่ชักชวนให้ผู้ชมครุ่นคิดตั้งคำถาม สนทนาอภิปรัชญา ทุกวันนี้เรากำลังหลับหรือตื่น มีชีวิตหรือจมอยู่ความฝัน อะไรคืออิสรภาพ-โชคชะตากรรม ทำอย่างไรถึงสามารถดิ้นหลุดพ้นจากวัฎฎะสังสาร แล้วมนุษย์เกิดมาทำไมกัน?
ไม่ใช่แค่ภาพยนตร์ของคน Gen X ที่มาก่อนกาล แต่ยังคือจุดเริ่มต้นการเดิน-คุย ‘สไตล์ Linklater’ ร้อยเรียงทฤษฎีสมคมคิด จริงบ้าง-เท็จบ้าง ด้วยเทคนิคส่งไม้ผลัดแบบ The Phantom of Liberty (1974) กลายเป็นตำนานคงอยู่ใน Time Capsule
เรื่องราวของ Archibaldo de la Cruz (รับบทโดย Ernesto Alonso) ผู้มีความหมกมุ่นที่จะก่ออาชญากรรม ต้องการเข่นฆ่าคนตาย แต่สุดท้ายไม่เคยได้กระทำ เพราะเป้าหมายล้วนมีเหตุให้ต้องเสียชีวิตจากไปก่อน เฉกเช่นนั้นแล้วเขาถือเป็นอาชญากรหรือไม่?
ยุคสมัยนั้นใครๆต่างรับรู้ว่า Scarface คือฉายาของ Al Capone แต่เพราะภาพยนตร์มิอาจนำเสนอชีวประวัติอาชญากรออกมาตรงๆ จึงใช้การหลีกเลี่ยง ปรับเปลี่ยนโน่นนี่นั่น ท้าชนกองเซนเซอร์อยู่เกือบปีจน Howard Hawks บอกช่างแม้ง นำออกฉายทั้งๆไม่ผ่านการอนุมัติ ดิบ เถื่อน รุนแรงสุดเท่าที่จะสามารถนำเสนอออกมาได้ (ขณะนั้น)
ความหวาดระแวง ทำให้มนุษย์กระทำสิ่งโง่เขลา ตกอยู่ในสภาวะซึมเศร้า คิดคดทรยศหักหลังพรรคเพื่อนฝูง หรือแม้แต่คนที่เราตกหลุมรัก กระทั่งเมื่อถูกผลกรรมติดตามทัน ค่อยตระหนักว่าไม่สิ่งใดในโลกให้อภัยกันไม่ได้
รุ่งอรุณภาพยนตร์แนวอาชญากรรม (pre-gangster film) ที่ยังเป็นผลงานแจ้งเกิดผู้กำกับ Josef von Sternberg และคว้ารางวัล Oscar: Best Original Story ในการประกาศรางวัลครั้งที่หนึ่ง
