The Way We Were (1973) : Sydney Pollack ♥♥♥
คงมีเพียง Robert Redford เท่านั้นกระมัง สามารถเป็นคู่รักขั้วตรงกันข้ามของ Barbra Streisand ในภาพยนตร์ที่ตั้งใจจะสะท้อนความเห็นต่างทางการเมือง แต่กลับแปรสภาพเหลือเพียงโรแมนติกหวานซึ้ง ตราตรึงวัยรุ่นหนุ่มสาวยุคสมัยนั้นมากยิ่งทีเดียว, เข้าชิง Oscar 6 สาขา คว้ามา 2 รางวัล
Yentl (1983) : Barbra Streisand ♥♥♡
ถึง Steven Spielberg จะยกย่องหนังเรื่องนี้ว่า ‘การกำกับภาพยนตร์เรื่องแรกดีที่สุดตั้งแต่ Citizen Kane (1941)’ ทั้งยังทำให้ Barbra Streisand กลายเป็นผู้หญิงคนแรกคว้ารางวัล Golden Globe: Best Director กระนั้นความพิลึกพิลั่นของเรื่องราว ก้าวล้ำเส้นเหมาะสมไปสู่ความไม่รู้จักสิ้นสุด ทำให้อุดมการณ์ เป้าหมาย ทุกสิ่งอย่าง พังทลายป่นปี้ย่อยยับเยินลงในพริบตา
What’s Up, Doc? (1972) : Peter Bogdanovich ♥♥♥♥
เมื่อผู้กำกับ Peter Bogdanovich ถูกซักถามว่า ‘ถ้ามีโอกาสร่วมงานกับ Barbra Streisand อยากทำหนังประเภทไหน?’ ตอบว่า ‘คงแนว Screwball Comedy อารมณ์ประมาณ Bringing Up Baby มีหญิงสาวซ่าๆ ศาสตราจารย์ทึ่มๆ เรื่องราวชวนให้หน้าบึ้ง ตอบจบครึกครื้นอลเวง’ ผลลัพท์จากการคิดเล่นๆดังกล่าว กลายมาเป็น What’s Up, Doc? หลงนึกว่ากำลังนั่งดูการ์ตูน Bugs Bunny
A Star Is Born (1976) : Frank Pierson ♥♥♡
ถึงบทเพลงขับร้องโดย Barbra Streisand จะมีความไพเราะอลังการสักเพียงไหน แต่เธอไม่สามารถโน้มน้าวให้เชื่อในตัวละคร หญิงสาวผู้กำลังไต่เต้าคว้าดาวดารา หรือสัมพันธ์พิศวาสกับ Kris Kristofferson ไปตกหลุมรักกันตอนไหน?
Funny Girl (1968) : William Wyler ♥♥♥♡
แทบทุกสิ่งในหนังเพลงเรื่องนี้ เว่อวังอลังวิจิตรเกินไปอย่างน่าหงุดหงิด เว้นเสียแต่ความ ‘Born to Be’ ของ Barbra Streisand ช่างมีความโศภิต จริตจัดจ้าน จนมิอาจละลานสายตาไปได้แม้วินาทีเดียว
Hello, Dolly! (1969) : Gene Kelly ♥♥♡
ด้วยทุนสร้างที่เป็นรองเพียง Cleopatra (1963) เข้าชิง Oscar ถึง 7 สาขา คว้ามา 3 รางวัล เป็นความตั้งใจให้ยิ่งใหญ่กว่า The Sound of Music (1965) แต่เพราะยุคทองการเต้นสไตล์ Gene Kelly ได้จบสิ้นลงแล้ว ทำเงินขาดทุนย่อยยับ และนักวิจารณ์สมัยใหม่เหยียบย่ำจมมิดดิน บ่นกันขรม เข้าชิงภาพยนตร์ยอดเยี่ยมแห่งปีนั้นไปได้อย่างไร!
