Sanjuro (1962) : Akira Kurosawa ♥♥♥♥
ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นภาคต่อ แต่เพราะความสำเร็จอันล้นหลามของ Yojimbo (1961) ทำให้ถูกเร่งเร้าจนรำคาญใจจำต้องสมยอมตาม, ครานี้ Sanjuro ตัดสินใจเลือกข้างให้ความช่วยเหลือกลุ่มกบฏน้อย ที่มีความต้องการโค่นล้มอำนาจคอรัปชั่นของผู้ตรวจการ แต่แค่เพียงซามูไร 9+1 คน จะต่อสู้กับทหารนับร้อยสำเร็จได้หรือเปล่า
Kwaidan (1965) : Masaki Kobayashi ♥♥♥♥
รวม 4 เรื่องเล่าผีญี่ปุ่น (Kaidan = Ghost Stories) ที่จะทำให้คุณขนหัวลุกพอง อกสั่นขวัญผวา ด้วยการเล่าเรื่องเนิบๆช้าๆ สร้างบรรยากาศอันเย็นยะเยือก ชวนให้เสียวสันหลังวาบ, คว้ารางวัล Special Jury Prize จากเทศกาลหนังเมือง Cannes และเป็นตัวแทนของญี่ปุ่นติด 5 เรื่องสุดท้ายเข้าชิง Oscar: Best Foreign Language Film
Throne of Blood (1957) Japanese : Akira Kurosawa ♥♥♥♥
ตีความใหม่จากบทละคร Macbeth ของ William Shakespeare, Akira Kurosawa และ Toshiro Mifune ทำให้ Throne of Blood มีความอกสั่นขวัญหาย หลอนลึกไปถึงขั้วหัวใจ ยิ่งถ้าได้รู้ว่า ตอนท้ายธนูที่ยิงนั้นของจริงไม่ใช่ของปลอม จะยิ่งแสบสะท้าน เพราะสีหน้าความกลัวตายของ Mifune ระดับขี้เยี่ยวราดเล็ดเลยทีเดียว
Gojira (1954) : Japan – Ishirō Honda
อสูรกายที่โด่งดังที่สุดในโลก The King of Monster: Gojira หรือ Godzilla ฉบับ Original ถือกำเนิดโดยผู้กำกับ Ishirō Honda ในบรรดาหนังก็อตซิลล่าทั้งหมด เวอร์ชั่นนี้ถือว่ามีความยอดเยี่ยมและแตกต่างที่สุด เพราะมีใจความที่สามารถสื่อถึงต้นกำเนิดของ Godzilla ได้ตรงตามที่ผู้กำกับตั้งใจไว้มากที่สุด
Ikiru (1952)
ผลงานจากผู้กำกับ Akira Kurosawa กับสุดยอดการแสดงของ Takashi Shimura นี่เป็นหนังที่ตั้งคำถามกับการใช้ชีวิต เมื่อได้รู้ว่าตัวเองจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน ช่วงเวลาที่เหลืออยู่คุณจะใช้มันทำอะไร หนังที่สอดแทรกแนวคิดที่ดีมากๆ แต่วิธีการนำเสนอค่อนข้างดูยากสักนิด คนดูถ้าไม่ชอบก็จะเกลียดไปเลย
ปรมาจารย์ผู้กำกับ Akira Kurosawa สรรค์สร้าง Rashômon (1950) เพื่อเป็นประตูเปิดสู่โลกยุคสมัยใหม่ (หลังสงครามโลกครั้งที่สอง) ที่มนุษย์ต่างมีความละโมบโลภ เห็นแก่ตัว หลงตนเอง สามารถพูดเล่าเรื่องราวในมุมมองต้องการ ไม่สนถูกผิดชอบชั่วดีอีกต่อไป, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”
Seven Samurai (1954)
Akira Kurosawa ปรมาจารย์ผู้กำกับแห่งเอเชีย กับหนังที่ได้ชื่อว่าเป็นหนังที่ Epic ที่สุดในโลก นี่เป็นหนังเรื่องโปรดที่ผมชอบที่สุด นับตั้งแต่ที่ผมดูหนังเรื่องนี้จบเพียงครึ่งแรกเท่านั้น ครึ่งหลังคือความอลังการ ยิ่งใหญ่ในระดับที่ไม่มีหนังเรื่องไหนที่ผมดูแล้วจะรู้สึกแบบนี้ได้อีก
