โดยปกติแล้วภาพยนตร์จากสหภาพโซเวียตในช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง (Pre-War) มักมีลักษณะสะท้อนสภาพเป็นจริง ชักชวนเชื่อระบอบสังคมนิยม (Socialist Realism) แต่ไม่ใช่สำหรับ By the Bluest of Seas (1936) นำเสนอเรื่องราวรักๆใคร่ๆ กุ๊กกิ๊ก โรแมนติก-คอมเมดี้ (Rom-Coms) ถึงขนาดสร้างความไม่พึงพอใจต่อ Joseph Stalin
รำพันความเหงาของ Bill Murray โดดเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวท่ามกลางกรุง Tokyo ก่อนจะได้พบเจอสิ่งงดงามทรงคุณค่าที่สุดในชีวิต ความรักที่มีให้กับ Scarlett Johansson ไม่ใช่ด้วยเรือนร่างกาย แต่สามารถเติมเต็มจิตวิญญาณกันและกัน
บิดาร่างท้วม Charles Laughton นิสัยดื้อรั้น-ขี้เมา-เอาแต่ใจ มีบุตรสาวสามคนอยากแต่งงานออกจากบ้าน แต่กลับถูกทัดทานเพราะไม่ต้องการจ่ายสินไหมแต่งงาน เลยโดนพวกเธอเอาคืนอย่างเจ็บแสบกระสันต์ เสียดสีสภาพสังคมอังกฤษสมัยนั้นได้อย่างคันๆ, คว้ารางวัล Golden Bear จากเทศกาลหนังเมือง Berlin
มหกรรมการเข้าร่วมงานแต่งงานของ Hugh Grant เป็นทั้งเพื่อนเจ้าบ่าว ผู้มาร่วมงาน อดีตคนรัก(ของเจ้าสาว) และ… เต็มไปด้วยความหลากหลายทางอารมณ์ สนุกสนาน หวานขม เศร้าโศกเสียใจ ก่อนชักชวนให้ผู้ชมตั้งคำถาม งานเลี้ยงเหล่านี้มันมีความสำคัญอะไร?
Roman Holiday (1953) : William Wyler ♥♥♥♥
หน้าหนังคือรอม-คอม Romantic Comedy กุ๊กกิ๊กน่ารักของนักข่าวจอมกะล่อน Gregory Peck และเจ้าหญิงในกรง Audrey Hepburn แต่เมื่อสืบค้นไปถึงผู้เขียนบทตัวจริง Dalton Trumbo ขณะนั้นกำลังถูก Hollywood Blacklist มันต้องมีบางสิ่งอย่างซ่อนเร้นอยู่แน่ๆ
The Quiet Man (1952) : John Ford ♥♥♥♥
ผู้กำกับ John Ford พา John Wayne ไปยังประเทศ Ireland ถ่ายภาพชนบทสวยๆ (คว้า Oscar: Best Cinematography, Color) แต่งงานกับ Maureen O’Hara แต่เธอกลับเล่นตัวไม่ยอมให้เข้าห้องหอ เพราะยังไม่ได้เงินค่าสินสอดจำนวน 350 ปอนด์จากพี่ชาย Victor McLaglen กลายเป็นคู่มวยนัดหยุดโลก Tradition vs. Modernity, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”
Annie Hall (1977) : Woody Allen ♥♥♥♡
ภาพยนตร์อัตชีวประวัติของผู้กำกับ Woody Allen ที่ได้ทำการวิเคราะห์สภาพจิต นำเสนอความสนใจ และความสัมพันธ์โรแมนติกกับ Diane Keaton กลายเป็นจุดเริ่มต้นของเทรนด์รอม-คอม, ถึงหนังจะไม่มีอะไรหวือหวานัก แต่แค่คำพูดสนทนา เดิน-นั่ง-นอน-มี Sex ถ้าคุณสามารถจับใจความได้เพียงบางส่วน ก็อาจตกหลุมรักหนังเลยเถิด
Hum Aapke Hain Koun..! (1994) Indian : Sooraj R. Barjatya ♥♥♥♥
ในทศวรรษที่หนังอินเดียเต็มไปด้วยแนว Action, Gangster, Crime แฝงความรุนแรง หนังเรื่องใหม่ของ Salman Khan กับ Madhuri Dixit ได้แหวกค่านิยมสมัยนั้น ด้วยเรื่องราวแนวรอม-คอม หนุ่มจีบสาว งานเลี้ยงแต่งงาน ครอบครัวสุขสันต์ สนุกสนานได้โดยไร้ความรุนแรง ทำให้ตอนออกฉายสามารถทุบสถิติหนังทำเงินสูงสุดตลอดกาลในอินเดียลงได้
My Sassy Girl (2001) : Kwak Jae-yong ♥♥♥♥♡
มันคงจะดีไม่น้อย ถ้าผู้หญิงกล้าพูดหรือทำอะไรที่แสดงให้เห็นว่า ตัวเองไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้ชาย, ยัยตัวร้ายกับนายเจี๋ยมเจี้ยม เป็นหนังที่จะบอกคุณว่า ผู้หญิงก็มีความคิด ความต้องการของตัวเอง ไม่ได้ต้องการเป็นแค่ช้างเท้าหลังเดินตามผู้ชายตลอดเวลา
Walk, Don’t Run (1964) hollywood : Charles Walters ♥♥♥
หนังเรื่องสุดท้ายของ Cary Grant ไปถ่ายกันถึงที่ญี่ปุ่น ขณะ 1964 Tokyo Summer Olympics, นี่ไม่ใช่หนังเกี่ยวกับกีฬา เป็นแนว Romantic Comedy จับพลัดจับผลู พ่อสื่อที่พยายามจับคู่ให้หญิงสาวกับนักกีฬาเดินเร็ว (Racewalking) และเรื่องวุ่นๆ ขณะกำลังแข่งขันเดินมาราธอน 20 กิโลเมตร, นี่อาจไม่ใช่หนังที่ดีที่สุดของ Grant แต่คือภาพสุดท้ายของหนึ่งในนักแสดงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก
เรื่องราวสุดมหัศจรรย์ของ Amélie Poulain ชักชวนให้ผู้ชมก้าวออกจากบ้าน (หลังพานผ่าน COVID-19) สานสัมพันธ์กับผู้คนรอบข้าง เบิกบ้านด้วยรอยยิ้ม มองโลกในแง่ดี แล้วเราจะผ่านวันเวลาอันเลวร้ายนี้ไปด้วยกัน, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”
