Prästänkan (1920) : Carl Theodor Dreyer ♥♥♥♡
เรื่องราวชวนหัวของชายหนุ่มผู้ต้องการเป็นนักเทศน์ แต่ขนบธรรมเนียมของที่นี่คือต้องแต่งงานกับภรรยาหม้าย(ของบาทหลวงคนก่อนหน้า) ทั้งๆตัวเขามีคู่หมั้นอยู่แล้ว แช่งให้ตายโดยไว แต่ยายแกมียาวิเศษจะอยู่ให้ครบร้อยปี!
Funny Games (1997) : Michael Haneke ♥♥♡
ผู้กำกับ Michael Haneke เขียนบทความ ‘Violence and the Media’ เพื่ออธิบายจุดประสงค์การสร้าง Funny Games ฉบับ 1997 และรีเมค 2007 โคลนมาเหมือนเปะเปลี่ยนแค่ภาษาและนักแสดง เพราะต้องการให้ผู้ชมตระหนักถึงอิทธิพลของสื่อ ที่ได้ปลูกฝังหยั่งรากลึกความรุนแรงเข้ามาในชีวิตประจำวันเรียบร้อยแล้ว
เปนชู้กับผี (พ.ศ. ๒๕๔๙) : วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง ♥♥♥♥
หนึ่งในหนังผีไทย ได้รับการยกย่องกล่าวขวัญว่ามีความน่าหวาดสะพรึงกลัวที่สุด แต่แน่ใจแล้วหรือว่านี่คือหนังผี? การไม่ยินยอมรับตนเอง สูญเสียสิ้นศรัทธา เปนเหตุให้ทุกสิ่งอย่างเวียนวนหวนกลับคืนสู่จุดเริ่มต้น ซ้ำแล้วซ้ำอีก! รัฐประหาร พ.ศ. ๒๕๔๙ ก็เช่นกัน
Tenebre (1982) : Dario Argento ♥♥♥♥
Tenebre ภาษาละติน แปลว่า Shadow, Darkness, เงา ความมืดมิด เป็นภาพยนตร์ที่การนำเสนอความตายในรูปแบบงานศิลปะชั้นสูง งดงามเสียจนมีครั้งหนึ่งที่ผู้กำกับ Quentin Tarantino ยกให้คือการตายฉากโปรดตลอดกาล
Deep Red (1975) : Dario Argento ♥♥♥♥
สังคมยุคสมัยก่อนที่ผู้ชายเป็นช้างเท้าหน้า บางครั้งปกครองอย่างกดขี่ข่มเหง กักเธอไว้ในกรงขัง ใช้ความรุนแรงจนฝ่ายหญิงสะสมความโกรธเกลียดชัง อัดแน่นคลุ้มคลั่งอยู่ภายใน เมื่อถึงวันทนไม่ได้ปะทุระเบิดออกมา ลามระบาดไม่ใช่แค่ครอบครัวรอบข้าง แต่ยังทุกผู้คนที่สามารถสัมผัสล่วงรู้ได้
Don’t Torture a Duckling (1972) : Lucio Fulci ♥♥♥♥♡
การหยอกล้อ กลั่นแกล้งบุคคลผู้ไม่มีทางสู้ ครุ่นคิดว่าเขาคงไม่สามารถทำอะไรเราได้ แต่โดยไม่รู้ตัวสักวันหนึ่งอาจถูกหวนกลับมาล้างแค้น ไล่ล่าเข่นฆ่า หัวเราะทีหลังดังกว่า, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”
What Have You Done to Solange? (1972) : Massimo Dallamano ♥♥♡
ครูสอนพละ ทั้งๆแต่งงานมีภรรยาอยู่แล้ว กลับสร้างสัมพันธ์สวาทกับลูกศิษย์สาวอายุ 18 ปี ระหว่างกำลังพลอดรักบังเอิญอยู่ในบริเวณสถานที่เกิดเหตุการณ์ฆาตกรรม จะบอกกับตำรวจว่าไปทำอะไรอยู่แถวนั้นก็ใช่ที่ แล้วนี่ฉันจะทำอย่างไรต่อไปดี?
A Bay of Blood (1971) : Mario Bava ♥♥♡
ร้อยเรียง 13 การฆาตกรรมที่คงทำให้คนส่วนใหญ่คลื่นไส้ปั่นป่วน หาสาระอะไรแทบไม่ได้ แต่กลับกลายเป็นรากฐานสำคัญของ Modern Slasher Film อาทิ Friday the 13th (1980), Scream (1996) ฯ และการถ่ายภาพ แพนนิ่ง เคลื่อนไหลได้อย่างคลุ้มคลั่งเสียสติแตก
The Bird with the Crystal Plumage (1970) : Dario Argento ♥♥♥♥
ภาพยนตร์เรื่องแรกแจ้งเกิด Dario Argento กลายเป็นเสาหลักไมล์ต้นสำคัญของแนว Giallo ยืนโรงฉายในอิตาลีกว่าสามปีครึ่ง, เปรียบผู้หญิงดั่งนกขนผลึก พยายามดิ้นรนโบยบินโหยหาอิสรภาพ แต่ทุกครั้งเมื่อสะบัดขนสยายกางปีกออก กลับสร้างรอยบาดแผล และใครบางคนต้องพบเจอความสูญเสีย
The Girl Who Knew Too Much (1963) : Mario Bava ♥♥♥♡
แค่ชื่อหนังก็บ่งบอกถึงความคลั่งไคล้ในผลงานของผู้กำกับ Alfred Hitchcock ปรับเปลี่ยนจากชายมาเป็นหญิงผู้รู้มาก ใช้ประสบการณ์จากการอ่านนวนิยายสืบสวนสอบสวนมาเยอะ ออกติดตามค้นหาฆาตกร A-B-C เพราะชื่อขึ้นต้นของเธอคือ D มีแนวโน้มสูงจะกลายเป็นเหยื่อรายถัดไป
Black Sabbath (1963) : Mario Bava ♥♥♥♡
สามเรื่องสั้นละครึ่งชั่วโมง ที่จะทำให้คุณอกสั่นขวัญหาย ลุ้นระทึก จิดกัดเล็บ, สะพรึงไปกับ Boris Karloff ในบทแวมไพร์ (เรื่องเดียวที่รับบทผีดูดเลือด), โทรศัพท์เจ้าปัญหา ดังขึ้นไม่หยุดพร้อมคำขู่ฆ่า, และการลักขโมยของคนตาย นำพาซึ่งความหลอกหลอน
Black Sunday (1960) : Mario Bava ♥♥♥♡
แค่ภาพใบปิด ดวงตาของ Barbara Steele ก็น่าหวาดสะพรึงกลัวอย่างยิ่งแล้ว, ดัดแปลงหยาบๆจากเรื่องสั้น/นิทานพื้นบ้านรัสเซีย Viy ผลงานแรกแจ้งเกิดผู้กำกับ Mario Bava กลายเป็นภาพยนตร์แนว Gothic Horror ที่มีงานศิลป์ ถ่ายภาพ สร้างแรงบันดาลใจให้ Bram Stoker’s Dracula (1992), Sleepy Hollow (1999)
Suspiria (2018) : Luca Guadagnino ♥♥♥♥
Suspiria ภาษาอิตาลี แปลว่า เสียงคราง, ทอดถอนหายใจ คงเป็นอาการของใครหลายๆคนเมื่อรับชมภาพยนตร์เรื่องนี้ ชอบไม่ชอบอยู่ที่สามารถเข้าถึงนามธรรมซ่อนเร้นมากน้อยแค่ไหน เพราะทุกสิ่งอย่างคือกระจกสะท้อนกันได้ เกิด-ตาย ชาย-หญิง อดีต-ปัจจุบัน ความจริง-ความฝัน ภาพหลอน-เวทย์มนต์ เยอรมันตะวันออก-ตะวันตก เคลื่อนไหวทางการเมือง-พิธีกรรมแม่มด สุดท้ายอยู่ที่เราจะเรียนรู้การอยู่ร่วมกันได้อย่างไร
One Cut of the Dead (2017) : Shinichiro Ueda ♥♥♥♥♡
เมื่อซอมบี้แปรสภาพกลายเป็นสถานะคนทำงานเบื้องหลัง ใช้ขวานเป็นอาวุธเพื่อไล่ Cut! วิธีการเดียวเท่านั้นคืออย่าปล่อยให้เชือกรองเท้าหลุด (ฟิวส์ขาด) เพราะเมื่อไหร่ทุกสิ่งอย่างสำเร็จเสร็จสิ้น รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ หยาดเหงื่อ คราบน้ำตา มนต์เสน่ห์แห่งวงการภาพยนตร์ จักทำให้คุณอยากหยิบกล้อง/มือถือ ไล่ถ่ายโน่นนี่นั่นไปจนถึงวันโลกล่มสลาย
La Chute de la maison Usher (1928) : Jean Epstein ♥♥♥♥
ในบรรดาหนังเงียบแนว Horror ที่ยังคงทรงพลังตราตรึง สร้างความหลอกหลอน สั่นสะพรึง ‘Impressionist’ ประทับจิตใจผู้ชม มากยิ่งกว่า Nosferatu (1922) คงมีเพียง The Fall of the House of Usher (1928) ดัดแปลงจากเรื่องสั้นของ Edgar Allan Poe โดยมี Luis Buñuel เป็นผู้ช่วย Jean Epstein
Halloween (1978) : John Carpenter ♥♥♥
ภาพยนตร์แนว Slasher Horror ที่ไม่ต้องใช้เหตุผลอะไรรองรับนัก แต่สามารถสร้างบรรยากาศหลอนๆ หวาดสะพรึง เพลงประกอบชวนให้สยึ๋มกึ๋ย รับชมในเทศกาล Halloween กระตุ้นต่อมความกลัวได้มาก
Salò, or the 120 Days of Sodom (1975) : Pier Paolo Pasolini ♥♥♡
ผลงาน Swan Song ของผู้กำกับ Pier Paolo Pasolini ดัดแปลงจากวรรณกรรมชิ้นเอกของ Marquis de Sade ผู้ให้กำเนิดคำว่า Sadism ทำการสะท้อนเสียดสี ตีแผ่ความสุดโต่ง คอรัปชั่นคดโกงกินของชนชั้นปกครอง ต่อประชาชนคนทั่วไปผู้มิอาจโต้ตอบต่อกรทำอะไรได้ ช่างเป็นทรมานบันเทิงที่หาความเริงรมณ์ไม่ได้สักนิด
A Chinese Ghost Story (1987) : Ching Siu-Tung ♥♥♥
โปเยโปโลเย เย้ยฟ้าแล้วก็ท้า ฉบับอำนวยการสร้างโดย ฉีเคอะ จะพาคุณโบยบินโลดเต้นไปกับ Special Effect ตื่นตระการตา, ความน่ารักน่าชังของคู่มนุษย์-ผี เลสลี่ จาง กับ หวัง จู่เสียน เหมาะสำหรับผู้ชมยุคสมัยใหม่ ตัดต่อรวดเร็วฉับไว เพลงประกอบตราตรึง … ก็แล้วแต่คนจะชอบ
Mr. Vampire (1985) : Ricky Lau ♥♥♥♡
ผีกัดอย่ากัดตอบ คือภาพยนตร์ที่ทำให้กระแสนิยม Kung-Fu Comedy Horror ถึงจุดสูงสุดในฮ่องกง แจ้งเกิดต้นตำรับอาจารย์ปราบผี หลิน เจิ้งอิง พร้อมลูกศิษย์กิ๊กก๊อกอีกสองคน เฉิน เสี่ยวโห่ว กับ ริกกี้ ฮุย จะทำให้คุณหัวเราะจนมิอาจกลั้นหายใจไว้อยู่
Encounters of the Spooky Kind (1980) : Sammo Hung ♥♥♥♡
หง จินเป่า ไม่ได้พบเจอแค่ผีที่น่าสะพรึงกลัว แต่ยังมนุษย์มากมายที่หมายปองร้ายต่อเขา (คนเหล่านี้น่ากลัวกว่าผีเสียอีกนะ!) ด้วยความซื่อบื้อสนิทจนได้กลายเป็นลูกศิษย์อาจารย์ยอดฝีมือ แข่งกันทำพิธีกรรม ใครอยู่สูงเสียดฟ้าใกล้สวรรค์กว่าจักมีโอกาสได้รับชัยชนะ
