ตั้งใจให้เป็นภาพยนตร์ขนาดยาวสร้างโดยสามผู้กำกับดัง แต่สำเร็จเสร็จสรรพเพียงส่วนของ Luis Buñuel เลยแปรสภาพสู่หนังสั้นความยาว 45 นาที เรื่องราวของของนักพรต Simón ยืนอยู่บนแท่นสูงกลางทะเลทรายนาน 6 ปี 6 สัปดาห์ และ 6 วัน, คว้ารางวัล Grand Jury Prize (ที่สอง) จากเทศกาลหนังเมือง Venice
เรื่องราวของ Archibaldo de la Cruz (รับบทโดย Ernesto Alonso) ผู้มีความหมกมุ่นที่จะก่ออาชญากรรม ต้องการเข่นฆ่าคนตาย แต่สุดท้ายไม่เคยได้กระทำ เพราะเป้าหมายล้วนมีเหตุให้ต้องเสียชีวิตจากไปก่อน เฉกเช่นนั้นแล้วเขาถือเป็นอาชญากรหรือไม่?
Palme d’Or ที่ได้รับเสียงโห่มากกว่าปรบมือ สะท้อนเสียดสี ล้อเลียนวิถีอเมริกัน ใครๆต่างเพ้อใฝ่ฝัน ต้องการไปให้ถึงสรวงสวรรค์หลังสายรุ้ง The Wizard of Oz แต่โลกความจริงกลับมีสภาพต่ำตม นรกบนดิน ผู้ชมก็แทบดับดิ้นถ้าอยากจะเข้าใจภาพยนตร์ NC-17 เรื่องนี้
Parasite (2019) : Bong Joon-ho ♥♥♥♥
จริงๆแล้วไม่ใช่แค่คนจนหรือรวยที่เปรียบได้กับชนชั้นปรสิต แต่คือมนุษย์ทุกคนในระบอบทุนนิยม ต่างพยายามกอบโกยกิน แสวงหาผลประโยชน์ส่วนตน เต็มไปด้วยความโลภละโมบเห็นแก่ตัว สร้างความ’เหม็น’ฉาวโฉ่ไปทั่วทั้งโลกา รวมถึงภาพยนตร์เรื่องนี้ก็เช่นกัน, คว้ารางวัล Palme d’Or จากเทศกาลหนังเมือง Cannes อย่างเป็นเอกฉันท์
Nightcrawler (2014) : Dan Gilroy ♥♥♥♥
Jake Gyllenhaal ออกท่องรัตติกาลทำงานเป็นแร้งข่าว แสวงหาเหยื่อผู้โชคร้ายเพื่อฉีกกัดกินเนื้อจนอิ่มหนำแล้วจากไป ทิ้งเศษซากกระจัดกระจายเละเทะไปทั่วแบบไม่สนอะไรทั้งนั้น, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”
Sanjuro (1962) : Akira Kurosawa ♥♥♥♥
ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นภาคต่อ แต่เพราะความสำเร็จอันล้นหลามของ Yojimbo (1961) ทำให้ถูกเร่งเร้าจนรำคาญใจจำต้องสมยอมตาม, ครานี้ Sanjuro ตัดสินใจเลือกข้างให้ความช่วยเหลือกลุ่มกบฏน้อย ที่มีความต้องการโค่นล้มอำนาจคอรัปชั่นของผู้ตรวจการ แต่แค่เพียงซามูไร 9+1 คน จะต่อสู้กับทหารนับร้อยสำเร็จได้หรือเปล่า
Yojimbo (1961) : Akira Kurosawa ♥♥♥♥♥
นี่คือภาพยนตร์ที่ให้คำนิยาม ‘ซามูไร’ เป็นผู้มีฝีมือดาบเก่งกาจ มันสมองเฉลียวฉลาด ไหวพริบปณิธานเป็นเลิศ วางตัวเป็นกลางไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด มีหน้าที่อุดมการณ์ความตั้งใจคือ ต่อสู้จัดการกับคนชั่ว ปกป้องผู้บริสุทธิ์ แต่ในสังคมทุกวันนี้ถ้าคนเลวถูกกำจัดหมดสิ้นซาก แล้วโลกมันจะหลงเหลืออะไร?, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”
A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence (2014) Swedish : Roy Andersson ♥♥♥♡
นกพิราบเกาะอยู่บนกิ่งไม้เฝ้ามองดูมนุษย์ เกิดข้อสงสัย ‘พวกแกทำบ้าอะไรกันอยู่’ เออนั่นสิใครที่ไหนจะไปรู้ ข้าก็ไม่รู้ เอ็งรู้เหรอ? เหมือนผู้กำกับ Roy Andersson ก็คงไม่รู้ตัวเช่นกัน, หนังรางวัล Golden Lion จากเทศกาลหนังเมือง Venice
You, the Living (2007) Swedish : Roy Andersson ♥♥♥♥
“ฉันเกลียดแก เกลียดหมาของแก เกลียดงานที่ทำ เกลียดชีวิต ไม่มีใครเข้าใจฉัน” สิ่งมีชีวิตใน ‘โลกของ Andersson’ เรื่องนี้เป็นพวกไม่รู้จักพอ อยากได้โน่นนี่นั่นทุกสิ่งอย่าง มีอยู่แล้วก็ยังอยากได้ รวยอยู่แล้วต้องการยิ่งๆขึ้นไป ไม่รู้เมื่อไหร่จะรู้จักคำว่า’พอ’
Songs from the Second Floor (2000) Swedish : Roy Andersson ♥♥♥♥
หนังรางวัล Jury Prize จากเทศกาลหนังเมือง Cannes เรื่องนี้ เป็นแนว Surrealist ที่ดูยากมากๆ แต่มีความลึกล้ำน่าค้นหา คล้ายๆกับ The Color of Pomegranates (1969) ใช้การตั้งกล้องทิ้งไว้เฉยๆ นักแสดงทำอะไรบางอย่าง บางครั้งน่าขบขัน บางครั้งจุกอก รวมๆเรียกว่า ‘ชีวิต’
Peepli Live (2010) Indian : Anusha Rizvi ♥♥♥♡
(mini Review) เป็นคุณจะขำออกหรือเปล่า ชาวนาจนๆหนี้สินท่วมหัว ได้ยินว่าหน่วยงานรัฐมีนโยบายปลดหนี้ให้กับเกษตรกรที่ฆ่าตัวตาย (farmer suicides) ชายคนหนึ่งเลยประกาศตัวจะฆ่าตัวตายเอาเงินมาใช้หนี้ แล้วอยู่ดีๆก็มีนักข่าวฝูงกระหังจากไหนไม่รู้มากมายเต็มไปหมด ดักรอถ่ายทอดสดวินาทีที่ชายคนนี้จะฆ่าตัวตาย
8 Women (2002) French : François Ozon ♥♥♡
หนังเพลง Dark Comedy รวมดาราหญิงชื่อดังสัญชาติฝรั่งเศส ที่นำพวกเธอมาลัลล้าครื้นเครง ถ้าคุณรู้จักหรือเป็นแฟนนักแสดงอย่างน้อย 2-3 คน จากรายชื่อนี้ ลองหาหนังมารับชมดูนะครับ Danielle Darrieux, Catherine Deneuve, Isabelle Huppert, Emmanuelle Béart, Fanny Ardant, Virginie Ledoyen, Ludivine Sagnier และ Firmine Richard
Elle (2016) French : Paul Verhoeven ♥♥♥♥
คงจะมีแต่ผู้กำกับ Paul Verhoeven เท่านั้นกระมังที่สามารถเล่นตลก(แบบไม่ตลก) กับประเด็นการถูกข่มขืนของเพศหญิงได้อย่างลึกล้ำ จริงอยู่มันไม่น่าอภิรมย์เท่าไหร่กับการแสดงของ Isabelle Huppert แต่เธอได้เปิดโลกทัศนคติที่ว่า ถ้าคุณโดนข่มขืนทำไมไม่…
Shall We Dance? (1996) Japanese : Masayuki Suo ♥♥♥♥♡
คว้า 13 รางวัลจาก Japan Academy Prize (เทียบเท่ากับ Oscar ของญี่ปุ่น), ชายวัยกลางคนแต่งงานมีลูกโตเป็นสาวแล้ว แต่รู้สึกชีวิตมันขาดอะไรบางอย่าง วันหนึ่งมองขึ้นไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่ง ท่าทางสวยสง่าแต่มีใบหน้าตาเศร้าๆ ป้ายโฆษณาด้านข้างเขียนว่า ‘รับสอนเต้นลีลาศ’ ลองดูสักหน่อยจะเป็นไรไป นับจากวันนั้นชีวิตเขาก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
The Discreet Charm of the Bourgeoisie (1972) French : Luis Buñuel ♥♥♥♥♡
หนังฝรั่งเศสรางวัล Oscar สาขา Best Foreign Language Film ของผู้กำกับ Luis Buñuel ชื่อนี้น่าจะรู้ๆกันอยู่ หนังแนว Surrealist กวนๆ หาสาระไม่ได้ เต็มไปด้วยการเสียดสี Satire ที่เจ็บปวดรวดร้าว, เรื่องราวของเพื่อนกลุ่มหนึ่ง ที่พยายามหาโอกาสนั่งกินข้าวเย็น ล้อมวงคุยกัน แต่โชคชะตาหรืออะไรไม่ทราบได้ ทำให้มันต้องมีเรื่องวุ่นๆเกิดขึ้นขัดทุกที จนแล้วจนรอดจนตอนจบ พวกเขาจะมีโอกาสนั่งกินข้าวร่วมกันดีๆไหม
คิดดี-พูดดี-ทำดี ย่อมได้ดีคือสัจธรรมความจริง แต่การทำดีกับคนพาล ไม่ต่างจากตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ นอกจากไม่ได้ดียังอาจถูกทำให้ป่นปี้, Viridiana คือผลงานโหดเxยที่สุด และทรงคุณธรรมที่สุดของ Luis Buñuel
สิ่งที่เป็น The Golden Age หรือ Age of Gold คือความต้องการเสียดสีประชดประชันของผู้กำกับ Luis Buñuel ต่อยุคสมัยที่มนุษย์ถูกควบคุม ครอบงำ โดยองค์กรชื่อว่าคริสตจักร ซี่งเบื้องหลังเต็มไปด้วยความคอรัปชั่น บิดเบี้ยวคำสอนสั่ง สนเพียงอ้างผลประโยชน์ความเชื่อส่วนตนเท่านั้น
Ed Wood (1994) hollywood : Tim Burton ♥♥♥♥
ถ้าไม่ใช่กับคนที่หลงใหล คลั่งไคล้ใน Edward Davis Wood Jr. ก็คงไม่สามารถสร้างหนังชีวประวัติของชายผู้ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็น ‘ผู้กำกับที่ห่วยแตกที่สุดในโลก’ ได้, และนักแสดงที่รับบท ถ้าไม่กล้า บ้าบิ่นมากพอ ก็คงสวมบทบาทผู้กำกับสุดประหลาดคนนี้ไม่ได้เช่นกัน, หนังเรื่องที่สองของคู่ขา Tim Burton และ Johnny Depp ที่จะพาคุณสู่อีกมุมหนึ่งของวงการภาพยนตร์ มีดีที่สุดก็ต้องมีเลวที่สุด
The Host (2006) : Bong Joon-ho ♥♥♥♥♡
ผู้กำกับ Bong Joon-ho ได้สร้างอสูรกายสายพันธุ์ใหม่ให้วงการภาพยนตร์ ด้วยการลบล้างสูตรสำเร็จที่เคยมีมา ปรากฎพบเห็นสัตว์ประหลาดตั้งแต่สิบนาทีกว่าๆ พระเอกเป็นคนพึ่งพาอะไรไม่ได้สักอย่าง แต่เพราะลูกสาวคนเล็กถูกลักพาตัวไป ทั้งครอบครัวจึงทุ่มเทหมดหัวใจ เพื่อติดตามหาหนทางช่วยเหลือกลับคืนมา
