Laura (1944) 
: Otto Preminger ♥♥♥♥
หนังแนว Mystery, Crime, Detective ในลักษณะ Film Noir โดยผู้กำกับ Otto Preminger ที่ได้ชื่อว่าเป็นปรมาจารย์แห่งหนังสืบสวนสอบสวน, นิตยสาร TIME จัดอันดับ Laura ติด 1 ใน 10 หนังที่มีเพลงประกอบเพราะที่สุดในโลก
Laura เป็นหญิงสาวที่มีความน่าพิศวง ขนาดตั้งเป็นชื่อหนัง ย่อมแสดงถึงความสำคัญของตัวละครนี้, คิดว่าคงไม่สปอยเกินไป ถ้าบอกว่าเปิดเรื่องมา Laura ก็กลายเป็นศพแล้ว หนังเป็นเรื่องราวการสืบสวนสอบสวนตามหาฆาตกร ใครกันที่บังอาจฆ่าหญิงสาวผู้นี้, Laura จะปรากฎตัวออกมาในฉากย้อนอดีต ฆาตกรที่ฆ่าเธอ ก็แอบซ่อนอยู่ใน Flashback นี้แหละครับ คุณจะสามารถหาเจอก่อนหนังเฉลยตอนจบหรือเปล่า หรือคดีอาจพลิก มีอะไรมากมายซ่อนอยู่ แฝงไว้ ที่จะทำให้คุณคาดคิดไม่ถึง
Film noir ขึ้นชื่อเรื่องพล็อตที่ซับซ้อน และเรื่องราวที่มักหักมุม, มีหนังนัวร์เกิดขึ้นเยอะแยะมากมายในทศวรรษนี้ แต่ที่เลื่องชื่อลือนามที่สุด ถึงขนาดเรียกว่า Big Four ประกอบด้วย The Maltese Falcon (1941), Double Indemnity (1944), Murder, My Sweet (1944) และ Laura (1944)
Otto Preminger ถือว่าเป็นผู้กำกับแหกคอกที่สุดใน Hollywood ผลงานของเขาหลายเรื่องทำเอากอง Censor กุมขมับ เพราะชอบเล่นกับเรื่องละเอียดอ่อนที่เป็นข้อห้าม (Taboo) ของ Hollywood สมัยนั้น อาทิ ยาเสพย์ติด (The Man with the Golden Arm-1955), ข่มขืน (Anatomy of a Murder-1959) และรักร่วมเพศ homosexual (Advise & Consent-1962), สำหรับรูปแบบ film noir นอกจาก Laura แล้วยังมี Fallen Angel (1945) อีกเรื่องที่ถือว่ามีชื่อเสียงไม่แพ้กัน
ดัดแปลงมาจากนิยายชื่อเดียวกันของ Vera Caspary ตีพิมพ์ลงในนิตยสารเมื่อปี 1942 รวมเล่มวางขายปี 1943 ได้กลายเป็นนิยายขายดี ทำให้ถูก 20th Century Fox ซื้อลิขสิทธิ์มาทำหนังในราคา $30,000 เหรียญ
นำแสดงโดย Dana Andrews รับบท Mark McPherson นักสืบผู้ซึ่งไม่เคยไปโรงพัก อนุญาติให้ผู้ต้องสงสัยติดตามเขาไปสอบสวนผู้ต้องสงสัยอื่น, ใน IMDB เขียนเรื่องย่อของหนังว่า ตำรวจนักสืบตกหลุมรักกับหญิงสาวที่ถูกฆาตกรรมขณะสอบสวนคดีของเธอ (A police detective falls in love with the woman whose murder he is investigating.), การแสดงของ Andrews ถือว่ามีมิติมาก ขณะเป็นนักสืบ คำพูด การกระทำของเขามีความตรงไปตรงมา ไม่แคร์ความรู้สึกใคร แต่ขณะเขามองดูภาพของ Laura ทำให้เราเห็นความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้ แท้จริงเป็นคนอ่อนหวานและอ่อนไหว
Clifton Webb รับบท Waldo Lydecker เป็น Columnist นักเขียนนิยายและเขียนบทความลงในหนังสือพิมพ์, เขาเป็นผู้อุปถัมถ์ Laura Hunt มีความชื่นชอบและหลงใหลในตัวเธอ ก็คือหลงรักนะแหละ แต่ไม่มีอะไรลึกซึ้งไปกว่านั้น, การรับบทนี้ทำให้ Webb ได้เข้าชิง Oscar สาขา Best Supporting Actor ด้วยนะครับ น่าเสียดายไม่ได้รางวัล การแสดงของเขาถือว่ามีมิติลึกมากๆ มองเห็นภายนอกเป็นอย่างหนึ่ง แต่ภายในเป็นอีกอย่างหนึ่งเลย
Laura Hunt รับบทโดย Gene Tierney หญิงสาวผู้มีความพิศวง, ผมไม่คิดว่าเธอสวยเลยนะครับ อาจดูมีเสน่ห์แต่ไม่มีความตราตรึงใดๆ, เธอเป็นผู้หญิงฉลาด กล้าคิดกล้าแสดงออก บอกตามตรงผมก็ไม่คิดว่าเธอจะมีความน่าพิศวงอะไร ตอนที่เธอพกับ Waldo ครั้งแรก ผมว่าเป็นเขาต่างหากที่แปลก ชายผู้เย่อหยิ่งจองหอง ทนรับกับการถูกหญิงสาวที่ไหนไม่รู้พูดจาดูถูก แต่คำพูดของเธอเป็นประมาณว่า ‘ชายผู้น่าสงสาร คุณคงอ้างว้างโดดเดี่ยวมากที่ไม่มีใครเข้าใจคุณ’
ถ่ายภาพโดย Joseph LaShelle กับหนังเรื่องนี้ทำให้เขาได้ Oscar สาขา Best Cinematography เป็นครั้งเดียวที่ได้จากการเข้าชิงทั้งหมด 9 ครั้ง หนังดังๆของเขาได้แก่ Marty (1956), The Apartment (1960), How the West Was Won (1964), สำหรับหนังเรื่องนี้ ความน่าพิศวงของหนังคือการเคลื่อนกล้อง ซึ่งหนังทั้งเรื่องถ่ายในสตูดิโอ มีการจัดฉากเหมือนละครเวที (Stage Play) ทำให้การเคลื่อนไหวกล้องทำได้โดยอย่างอิสระ, ทุกฉากที่ถ่ายอยู่ในห้องของ Laura เราจะเห็นภาพวาดของเธอที่มีความโดดเด่นประกอบเป็นพื้นหลัง ราวกับเธอยังเป็นตัวละครที่ยังมีชีวิตอยู่ การเคลื่อนกล้องเข้าไปใกล้ ทำให้ขนาดของภาพใหญ่ขึ้น จนมีครั้งหนึ่ง เหมือนว่าเธอยืนอยู่ข้างหลังพระเอกจริงๆ
ตัดต่อโดย Louis Loeffler, ความซับซ้อนของหนังเรื่องนี้ อาศัยการตัดต่อที่ฉับไว และการเล่าเรื่องที่ใช้การย้อนอดีต (Flashback) นำเสนอมุมมองของผู้ต้องสงสัย ว่าเคยมีความสัมพันธ์อะไรกับ Laura ให้ผู้ชมมองหาแรงจูงใจที่จะใช้ตัดสินว่าใครเป็นฆาตกร, หลักฐานการฆาตกรรม ได้ถูกซ่อนไว้ในสถานที่ที่ตั้งแต่ต้นเรื่องการตัดต่อก็แอบใส่มาให้เราเห็นแล้ว แน่ละใครจะไปสังเกตกัน
หนังใช้เสียงบรรยาย ที่คล้ายกับการอ่านไดอารี่หรืออ่านนิยาย เพื่อทำความเข้าใจความคิดของตัวละครที่พูด, ในหนังเราจะได้ยินแค่เสียงบรรยายของ Waldo แต่เห็นว่าจริงๆวางแผนใช้เสียงของ Mark และ Laura ด้วย แต่แนวคิดนี้ถูกยกเลิกไป
เพลงประกอบโดย David Raksin ที่มีความหลอน (haunt), nostalgic และความเศร้าเสียใจ (regret), แม้ผู้กำกับ Preminger จะบอกว่าเขาไม่ชอบเพลงนี้ ขนาด Oscar ยังไม่เหลียวแล แต่เพลงกลับได้รับความนิยมอย่างสูง ถึงขนาดนิตยสาร TIME จัดอันดับเพลงประกอบหนัง (Soundtrack) ยอดเยี่ยม Laura ติดหนึ่งในสิบ, คำพูดประโยคแรกของหนัง ผมถือว่าเป็นการนิยามใจความของเพลงประกอบหนังเรื่องนี้ได้ตรงตัวที่สุดแล้ว “ฉันไม่มีวันลืมสุดสัปดาห์นี้ที่ Laura เสียชีวิต แสงแดดสีเงินแผดเผาส่องผ่านลงมายังแก้วกระจก นี่เป็นวันอาทิตย์ที่ร้อนที่สุดตั้งแต่จำความได้”
“I shall never forget the weekend Laura died. A silver sun burned through the sky like a huge magnifying glass. It was the hottest Sunday in my recollection. I felt as if I were the only human being left in New York. For Laura’s horrible death, I was alone. I, Waldo Lydecker, was the only one who really knew her.”
ผมขอเลี่ยงที่จะวิเคราะห์หนังเรื่องนี้นะครับ มันจะสนุกยังไงถ้าผมเล่าทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้น ซึ่งก็เท่ากับเป็นการเฉลยปริศนาของหนัง ถ้าเท่าเช่นนั้น คุณก็ไม่มีความจำเป็นต้องดูหนังเรื่องนี้อีกแล้วละ, นี่เป็นหนังที่มีความตั้งใจทำให้คุณเป็นนักสืบ ค้นหาคำตอบของความพิศวง ลึกลับด้วยตัวคุณเอง ใครกันที่เป็นคนฆ่า Laura Hunt ถ้าคุณสามารถหาคำตอบได้เองก่อนหนังจบ ก็มีความเป็นไปได้สูงที่คุณจะชอบหนังเรื่องนี้
สิ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้ยอดเยี่ยม จะว่าแทบทุกองค์ประกอบมีความเหมาะสม ความยาว 88 นาทีมีความลงตัว ไม่เยิ่นเย้อ กระชับ รวบรัด, จังหวะการมาของ plot twist ทำให้เรื่องราวของหนังพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ นี่คือความมหัศจรรย์ที่รวมเข้ากับงานภาพและเพลงประกอบ ทำให้หนังเรื่องนี้มีมิติและยัง ‘สนุก’ ไม่ว่าผ่านไปกี่ปีแล้ว
ภาพขาว-ดำ อาจดูยากเสียหน่อย แต่กับคนที่ไม่มีความเชี่ยวชาญในการดูหนัง เชื่อว่าก็ยังสามารถดูหนังเรื่องนี้แล้วทำตัวเป็นนักสืบได้, หนังเหมาะกับคอหนังอาชญากรรม สืบสวนสอบสวน, ใครชอบฟังเพลงเพราะๆ เรื่องราวซับซ้อน ภาพสวยๆ ไม่ควรพลาด
จัดเรต 13+ กับความซับซ้อนของเนื้อเรื่อง คำพูดเสียดสีและการพยายามฆ่า
Leave a Reply