My Left Foot (1989) 
: Jim Sheridan ♥♥♥◊
สุดยอดการแสดงของ Daniel Day-Lewis กับบท Christy Brown ชายผู้ป่วยเป็นโรคสมองพิการ (Cerebral Palsy) ทั้งร่างกายสามารถขยับได้แค่เท้าซ้ายข้างเดียว แต่สามารถกลายเป็นนักเขียน ศิลปิน วาดภาพเอาเงินมารักษาตนเองและเลี้ยงดูครอบครัวได้, ผมไม่รู้จะชอบหรือเกลียดหนังเรื่องนี้ คือยอมรับว่ามันสุดยอดมากๆ แต่นิสัยของ Christy Brown ก็เxยสุดๆ นี่อาจเป็นหนังที่ให้แรงบันดาลใจกับคน ขณะเดียวกันก็นำเสนอคนที่ไม่ใช่แค่พิการทางร่างกาย แต่รวมถึงจิตใจ
ตอนต้นเรื่อง Christy Brown ของไฟจากผู้หญิงคนหนึ่งเพื่อจุดบุหรี่ เธอพูดกับเขาว่า “คุณก็รู้ว่าบุหรี่ไม่ดีต่อร่างกาย” Christy สวนกลับว่า “ผมไม่ได้ขอคำแนะนำเxยๆของคุณ ขอแค่ไฟจุดบุหรี่” (I didn’t ask for a fucking psychological lecture. I only asked for a fucking light.), หลังจากที่ได้ยินประโยคนี้ ผมรู้สึกได้เลยว่า ชีวิตหมอนี่ต้องบัดซบมากแน่ๆ คนปกติทั่วไปเมื่อรู้ว่าตัวเองพิการ ก็มักมองตัวเองอ่อนด้อยกว่าคนอื่น แต่ไม่สำหรับ Christy Brown เขามองตัวเองเสมอภาคกับทุกคน ซึ่งใครก็ตามที่ดูถูกเขา ก็จะถูกสวนกลับด้วยคำพูดประมาณ fuck off! แบบไม่แคร์ใครทั้งนั้น
นี่เป็นนิสัยที่แย่ ใครๆก็รู้ได้ แต่แทบทุกคนจะให้อภัยเขา โดยคิดว่า ‘จะเอาอะไรมากกับคนพิการ’ ผมว่าการคิดแบบนี้ก็คือการดูถูกเขาทางอ้อมนะครับ มันเหมือนเขาเอาเปรียบความมีน้ำใจของคนอื่น ด้วยการทำตัวเหมือนตัวเองยิ่งใหญ่กว่าคนอื่น สั่งโน่นสั่งนี่ราวกับเป็นทาสรับใช้ ปกติเวลาเราจะขอให้คนอื่นช่วย ขอด้วยคำพูดดีๆ มีครับ,ค่ะ (please) ใครก็ใจอ่อนอยากช่วย แต่ถ้าพูดจากหยาบคาย เสียดสี ด่าทอ ใครที่ไหนจะเต็มใจ, ผมไม่รู้ Christy รู้ตัวเองหรือเปล่า หรือเขาทำเพราะไม่แคร์อะไร จิตใจที่เลว (Corupt) อาจเพราะมีแบบอย่าง คงเป็นอิทธิพลจากพ่อที่ใช้ความรุนแรงปกครองครอบครัว แรกๆคงไม่ชอบไม่มีวันเอาพ่อเป็นแบบอย่าง ไปๆมาๆเห็นชัดเลยว่ากลายเป็นลูกไม้ตกไม่ไกลต้น Christy กลายเป็นคล้ายๆกับพ่อไปเสียงั้น
ผู้กำกับ Jim Sheridan ชาว Irish อาจเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่สามารถกำกับการแสดงของ Daniel Day-Lewis ได้ เคยร่วมงานกันถึง 3 ครั้ง (In the Name of the Father-1993, The Boxer-1997) ดูจากผลงานจะเห็นว่าเขามีความสนใจเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับตัวบุคคล (Subject) ซึ่งการร่วมมือกับ Day-Lewis ที่ขึ้นชื่อเรื่องการถ่ายทอดสิ่งที่อยู่ภายใน (Inner) ของตัวละครออกมา ถือว่าทุกเรื่องการันตีสุดยอดเรื่องราวและการแสดง, ผมไปอ่านเจอที่ไหนสักที่ Sheridan พูดถึงตอนที่ Day-Lewis แสดงหนังเรื่อง The Boxer เขาสามารถเข้าถึงจิตวิญญาณของนักมวย ขนาดว่าถ้าให้ไปต่อยชิงแชมป์โลก อาจจะได้เข็มขัดเลยก็เป็นได้
ดัดแปลงจากหนังสือที่ Christy Brown เขียนขึ้นอย่างยากลำบาก (หนังสือปรากฏในหนังด้วยนะครับ) ดัดแปลงบทภาพยนตร์โดย Shane Connaughton และผู้กำกับ Jim Sheridan
Daniel Day-Lewis เป็นนักแสดงที่ทุ่มเทในบทบาทมากๆ เมื่อเขากลายเป็นตัวละครนั้นแล้ว ไม่ว่าจะในหรือนอกกองถ่าย เขาจะยังคงสวมบทบาทนั้นอยู่ สำหรับบท Christy Brown หลังจากได้อ่านบทแค่เปิดเรื่องก็เกิดความชื่นชอบ ในความเป็นไปไม่ได้ (ฉากใช้เท้าเปิดเครื่องเล่นแผ่นเสีย) เขาใช้เวลาเตรียมตัว ศึกษาการเคลื่อนไหวของผู้ป่วยโรคนี้ที่ Christy Brown’s Alma Mater อยู่หลายเดือน ระหว่างถ่ายทำเมื่อถ่ายเสร็จในแต่เทค Day-Lewis จะยังคงอยู่ในร่างของ Christy Brown ไม่ยอมขยับร่างกายนอกจากขาซ้ายของตน เพื่อไม่ให้หลุดจิตวิญญาณของตัวละคร นี่เป็นที่เอือมระอาของของทีมงานในกองถ่ายมาก เพราะบางคนต้องป้อนข้าวป้อนน้ำ เพราะ Day-Lewis ยืนกรานไม่ยอมขยับตัว (นอกจากขาซ้าย), นักแสดงทุ่มเททั้งกายและใจทั้งในและนอกแบบนี้ มันมีเส้นบางๆระหว่างอัจฉริยะกับบ้า ซึ่งในกรณีของ Daniel Day-Lewis เขาคืออัจฉริยะนะครับ
หนังได้ 2 รางวัล Oscar หนึ่งคือ Best Actor อีกรางวัลคือ Best Supporting Actress ของ Brenda Fricker ผู้รับบทเป็นแม่ของ Christy Brown การแสดงของ Fricker ถือว่าน่าจดจำมากๆ ในครอบครัวที่มีพ่อเป็นเหมือนผู้ร้าย แม่คือนางฟ้า เป็นศูนย์รวมจิตใจของลูกๆทั้งหลาย (ที่ไม่รู้ว่ากี่คนกัน) มี 2 ฉากที่ผมประทับใจการแสดงของเธอมากๆ ตอนที่ Christy เขียนตัวอักษรแรกบนพื้น แม่เป็นคนเดียวที่รู้ว่าเขาทำได้, และขณะที่ Christy เอาเงินที่หาได้แอบใส่กระป๋อง แม่เปิดกระป๋องออกมาแล้วเธอทำท่าจะร้องไห้ ไม่อยากรับ แต่ Christy ยืนกราน, นี่แสดงถึงความรักของแม่ ถึงลูกจะพิการแต่เธอยัง ‘เชื่อ’ ว่าเขาจะโตขึ้นได้ไม่ต่างจากคนอื่น, น่าเสียดายเราไม่ค่อยได้เห็นการแสดงของ Fricker บ่อยครั้งนัก เพราะเธอไม่ค่อยมีโอกาสได้เล่นหนังดีๆสักเท่าไหร่
ถ่ายภาพโดย Jack Conroy, เห็นว่า Day-Lewis สามารถใช้ได้เฉพาะขาขวาที่ถนัด จึงมีการใช้กระจกถ่ายเพื่อหลอกผู้ชมว่าเป็นขาซ้าย
ตัดต่อโดย J. Patrick Duffner
เพลงประกอบโดย Elmer Bernstein (The Magnificent Seven, To Kill a Mockingbird, Ghostbusters)
งานศิลปะของ Christy Brown ผมขอพูดถึงสักหน่อยแล้วกัน เอาจริงๆมันก็ไม่ได้มีอะไรโดดเด่นเลย แต่ผมคิดว่าที่ขายได้เพราะความสนใจของคนเมื่อได้ยินว่าเป็นรูปวาดด้วยเท้า ใครๆคงคิด กว่าภาพนี้จะวาดเสร็จคงต้องใช้ความอดทนอย่างมาก ภาพวาดจึงเป็นตัวแทนของความพยายาม การซื้อก็เพื่อให้ตนระลึกถึงความลำบากของการมีชีวิต และตอบแทนความพยายามของศิลปิน
อย่าที่บอกไปเหตุผลสำคัญของการทำให้ผมไม่ชอบหนังเรื่องนี้คือ นิสัยของ Christy Brown ซึ่งคงไม่ใครลืมนิสัยเxยๆ ของหมอนี่เป็นแน่ ยิ่งถ่ายทอดผ่านการแสดงของ Daniel Day-Lewis มันทำให้สมจริงมากๆ ถ้าเป็นหนังเรื่องอื่นๆผมจะแนะนำให้มองข้ามจุดเสียนี้และสนุกกับหนัง แต่กับ My Left Foot หนังเรื่องนี้ “อย่า” มองข้ามจุดเด็ดขาดนะครับ เพราะในความไม่ชอบนี้มันก็สอนอะไรบางอย่างกับผม, “อย่าเป็นคนเหย่อหยิ่งถือตัว ทั้งโลกอาจไม่มีใครเข้าใจคุณ แต่อย่าได้ดูถูกคนอื่น” เพราะความที่ไม่ชอบ เลยเข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
แนะนำหนังกับคนที่ต้องการหาแรงบันดาลใจในชีวิต, ชอบดูหนังเน้นการแสดง ดราม่าจัดๆ คุณภาพจัดเต็ม จัดเรต 13+ สำหรับนิสัยแย่ๆของ Christy Brown
[…] My Left Foot (1989) : Jim Sheridan ♥♥♥◊ สุดยอดการแสดงของ Daniel Day-Lewis กับบท Christy Brown ชายผู้ป่วยเป็นโรคสมองพิการ (Cerebral Palsy) ทั้งร่างกายสามารถขยับได้แค่เท้าซ้ายข้างเดียว แต่สามารถกลายเป็นนักเขียน ศิลปิน วาดภาพเอาเงินมารักษาตนเองและเลี้ยงดูครอบครัวได้ นี่เป็นหนังที่ให้แรงบันดาลใจกับคน ขณะเดียวกันก็นำเสนอคนที่ไม่ใช่แค่พิการทางร่างกาย แต่รวมถึงจิตใจ […]